【文学趣味问答•古典文学】读李商隐七首

绮丽夕阳

<p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">李商隐生逢晚唐衰世,16岁知名于文士之间,然命运多舛,不幸落于党争夹缝间。仕途坎坷,亲人亡故,一生孤独忧闷,唯能把自己的满腹经纶、一腔愁怨倾注于诗文中。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">李商隐吸前人之长,集杜甫、韩愈、李贺之精粹,形成自己鲜明而独特的艺术风格,文辞清丽、意韵深微。堪称晚唐第一杰出的诗人,对诗界后世产生深远影响。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 《微雨》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">李商隐16岁应试逢雨即景而作 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 初随林霭动,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 稍共夜凉分。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 窗迥侵灯冷,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 庭虚近水闻。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"></span></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">微雨初降时,雨雾难辨,在林间飘浮;夜幕降,微雨吸夜凉,冷意袭人。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">至夜深雨未停,寒气透窗入户 ,灯火闪烁不定,更觉体寒,空旷的庭院,传来淅淅轻声。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"></span></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">写雨而不着雨字,不写雨状,侧笔入微,以诗人的视、听、体感,渲托出微雨的神韵。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"></span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">李商隐16岁就以文章而知名于文士间,少年英才也!</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"></span></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 《赠荷花》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"></span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 唯有绿荷红菡萏,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 舒卷开合任天真。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 此花此叶常相映,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 翠减红衰愁煞人。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"></span></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">自先秦、两汉以来,文人雅士咏荷吟莲的诗文佳篇荟萃,形成咏物诗中瑰美俏丽的分枝。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"></span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">在众多以“荷花”、“莲叶”为题的诗文背景下,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">李商隐脱俗立新,落笔荷花与荷叶的依伴,新颖的立意,我喜欢。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"></span></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">花卉中先叶后花、先花后叶者居多,而荷花异然。荷叶的舒卷,荷花的开合,“任天真”。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"></span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">花盛叶茂相辉映,花谢叶残相厮依,既能共荣,亦能共衰,乃大美也!</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"></span></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">《宿骆氏亭寄怀崔雍崔兖》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"></span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 竹坞无尘水槛清,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 相思迢递隔重城。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 秋阴不散霜飞晚,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 留得残荷听雨声。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"><span class="ql-cursor"></span></span></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">“留得残荷听雨声”是李商隐的名句,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">诗人旅宿中,观竹丛里船坞清幽无尘,临水的亭榭怡然。思念远方的友人,寄情迢迢。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"></span></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">秋霾不散,残荷已枯。待萧瑟秋雨落,卧听雨滴敲打残荷叮、咚。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">以竹坞、秋阴、残荷、雨声渲托凄冷氛围,寄</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">诗人逢乱世,身坎坷,孤独寂寥之情状。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"></span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 《楚吟》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"></span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 山上离宫楼上楼,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 楼前宫畔暮江流。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 楚天长短黄昏雨,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 宋玉无愁亦自愁。</span></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">雾色锁巫山,楚离宫遗址依在,然奢华无存,凄冷苍凉。暮江东流不息,带走了岁月年华,叹古今变迁、历史沧桑。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"></span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">巫峡峭壁对歭入云,楚天变得狭长,暮雨似断似续如泣如诉。满目萧森,压抑凄凉,那无愁的宋玉见此景也会顿生愁伥。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"></span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"><span class="ql-cursor"></span></span></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">李商隐咏史不是单纯的评点,他将自己逢后唐衰世,于党派争斗的夹缝中,才难施、志难酬的怨懑,融入历史的兴衰沧桑中,借史抒怀,感人至深。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"></span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 《贾生》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"></span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 宣室求贤逐旧臣,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 贾生才调更无伦,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 可怜夜半虚前席,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 不问苍生问鬼神。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"><span class="ql-cursor"></span></span></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">汉文帝求贤,思被贬的贾谊才智过人,宣至未央宫宣室见驾;宣帝垂询鬼神之本,贾生娓娓讲,君王傾耳听,入神时挪膝近前,直至夜半;只可叹,君王痴寻长生不死术,国计苍生只字未谈。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"><span class="ql-cursor"></span></span></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">诗人择宣室密谈事,以历史弊端映射晚唐庸帝寻药求仙,荒滞朝政,置民众于水火的现状。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"></span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">此诗寓慨于讽,传为经典。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"></span></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 《落花》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"></span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">高阁客竟去,小园花乱飞。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">参差连曲陌,迢递送斜晖。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">肠断未忍扫,眼穿仍欲归,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">芳心向春尽,所得是沾衣。</span></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">高阁游客竟相离去,小园的花失意地随风飘零。落红参差铺曲径,婉送夕阳余晖。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">春去花落日斜人空,凄冷萧条,诗人不忍扫落红,要留下春的唯一记忆…</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">惜春、惜花、惜我韶华,叹人生坎坷,不禁泪沾衣。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"></span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">  </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 《高松》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"></span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 高松出众木,伴我向天涯。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 客散初晴候,僧来不语时。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 有风传雅韵,无雪试幽姿。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 上药终相待,他年访伏龟。</span></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">高松凌越众木,神韵伴我走天涯。雨后霁晴客散去,僧来对坐不语,静享恬淡安然。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">岭南难见松傲雪,风舞松枝起涛声,雅韵盈耳沁心。古松仙根生上药(茯苓),他年寻觅伏龟再访高松。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"></span></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">李商隐一生坎坷,孤郁不得志,而他守正不阿,不趋炎附势,同情弱者,关心民生疾苦,如概日凌云的高松。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"></span></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">杜牧与李商隐同为晚唐著名诗人,你更喜欢哪一位?</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"></span></p>