斗酒才能诗百篇 酒是灵感的源泉

上善若水

<p class="ql-block">  诗仙的浪漫,有如紫藤瀑布,唯美洒脱又自带仙气。</p><p class="ql-block">图片:来自网络</p><p class="ql-block">音乐:大唐盛世</p> <p class="ql-block">诗仙、酒仙、道士、剑客合一的李白。</p> <p class="ql-block">  酒历来是文人墨客情感的寄托,触发诗人与书画大师的灵感,比如《<b>将进酒》</b>与《<b>兰亭序</b>》,常常是清醒时反而没有喝酒后写得好。张旭喝醉了狂奔,然后用头发蘸墨写狂草,这估计是中国比较早的行为艺术。</p><p class="ql-block"> 酒从李白青年时就与他融为一体,李白流传至今的一千多首诗中,就有300多首与酒有关。<b>李白喝酒,三分变啸成剑气,七分化诗意与仙气,绣口一吐,就是大半个盛唐!</b>李白以“斗酒诗百篇”名扬天下,酒篇神曲独步古今!</p><p class="ql-block"> 话说上集李白单挑诗歌六大门派后,又豪气地说:“我将一口气推出酒诗名篇十二首,这十二篇有如十二坛千年美酒,你们谁来应战?”</p><p class="ql-block"><b> 第一坛 色香味俱全,可以把他乡当故乡的酒 。</b></p><p class="ql-block"> <b>《客中行》</b></p><p class="ql-block"><b> 兰陵美酒郁金香,玉碗盛来琥珀光。</b></p><p class="ql-block"><b> 但使主人能醉客,不知何处是他乡。</b></p><p class="ql-block"> 山东曾有一上市公司,名叫兰陵陈香,大概就是根据李白的诗取的名字,看来取名的也是文化人。</p><p class="ql-block"><b> 第二坛 有东吴美女把盏,感情比东流水还长的酒</b></p><p class="ql-block"><b></b></p><p class="ql-block"><b> 《金陵酒肆留别》</b></p><p class="ql-block"><b> 风吹柳花满店香,吴姬压酒劝客尝。</b></p><p class="ql-block"><b> 金陵子弟来相送,欲行不行各尽觞。</b></p><p class="ql-block"><b> 请君试问东流水,别意与之谁短?</b></p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block"><b> 第三坛 月亮陪我喝的酒</b></p><p class="ql-block"><b> 《月下独酌》其一</b></p><p class="ql-block"><b> 花间一壶酒,独酌无相亲。</b></p><p class="ql-block"><b> 举杯邀明月,对影成三人。</b></p><p class="ql-block"> <b>月既不解饮,影徒随我身。</b></p><p class="ql-block"><b> 暂伴月将影,行乐须及春。</b></p><p class="ql-block"><b> 我歌月徘徊,我舞影零乱。</b></p><p class="ql-block"><b> 醒时相交欢,醉后各分散。</b></p><p class="ql-block"><b> 永结无情游,相期邈云汉。</b></p><p class="ql-block"><b> 第四坛 有真趣的酒,不喝酒的人我不告诉他 </b></p><p class="ql-block"> <b>《月下独酌 》其二</b></p><p class="ql-block"><b> 天若不爱酒,酒星不在天。</b></p><p class="ql-block"><b> 地若不爱酒,地应无酒泉。</b></p><p class="ql-block"><b> 天地既爱酒,爱酒不愧天。</b></p><p class="ql-block"><b> 已闻清比圣,复道浊如贤。</b></p><p class="ql-block"><b> 贤圣既已饮,何必求神仙。</b></p><p class="ql-block"><b> 三杯通大道,一斗合自然。</b></p><p class="ql-block"><b> 但得酒中趣,勿为醒者传。 </b></p><p class="ql-block"> “三杯通大道,一斗合自然” 一斗,多指小斗,相当于与现在的2000毫升,不过唐朝的酒度数低,大概就十度左右,现在酒桌上劝酒都还在常用三杯通大道,只是很多人已不知道出自酒仙李白。</p><p class="ql-block"><b> 第五坛 超脱生死之酒</b></p><p class="ql-block"> <b>《月下独酌》 其三 </b></p><p class="ql-block"><b> 三月咸阳城,千花昼如锦。</b></p><p class="ql-block"><b> 谁能春独愁,对此径须饮。</b></p><p class="ql-block"><b> 穷通与修短,造化夙所禀。</b></p><p class="ql-block"><b> 一樽齐死生,万事固难审。</b></p><p class="ql-block"> <b>醉後失天地,兀然就孤枕。</b></p><p class="ql-block"><b> 不知有吾身,此乐最为甚。</b></p><p class="ql-block"> 花团锦簇的春天里,喝酒喝到超脱生死,物我两忘,估计唯李白而已。</p><p class="ql-block"><b> 第六坛 酒酣心自开的酒 </b></p><p class="ql-block"> <b>《月下独酌》其四</b></p><p class="ql-block"><b> 穷愁千万端,美酒三百杯。</b></p><p class="ql-block"><b> 愁多酒虽少,酒倾愁不来。</b></p><p class="ql-block"><b> 所以知酒圣,酒酣心自开。</b></p><p class="ql-block"><b> 辞粟卧首阳,屡空饥颜回。</b></p><p class="ql-block"><b> 当代不乐饮,虚名安用哉。</b></p><p class="ql-block"><b> 蟹螯即金液,糟丘是蓬莱。</b></p><p class="ql-block"><b> 且须饮美酒,乘月醉高台。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b> 第七坛 花开满山时,只和知己喝的酒 </b></p><p class="ql-block"> <b>《山中与幽人对酌》</b></p><p class="ql-block"><b> 两人对酌山花开,一杯一杯复一杯。</b></p><p class="ql-block"><b> 我醉欲眠卿且去,明朝有意抱琴来。</b></p><p class="ql-block"> 我醉了想睡了,你先回去,明天又来喝,记得抱琴来为我弹奏哟,幽人是谁?你猜!</p><p class="ql-block"><b> 第八坛 把酒问月</b></p><p class="ql-block"> <b>《把酒问月·故人贾淳令予问之》</b></p><p class="ql-block"><b> 青天有月来几时?我今停杯一问之。</b></p><p class="ql-block"><b> 人攀明月不可得,月行却与人相随。</b></p><p class="ql-block"><b> 皎如飞镜临丹阙,绿烟灭尽清辉发。</b></p><p class="ql-block"><b> 但见宵从海上来,宁知晓向云间没。</b></p><p class="ql-block"><b> 白兔捣药秋复春,嫦娥孤栖与谁邻?</b></p><p class="ql-block"><b> 今人不见古时月,今月曾经照古人。</b></p><p class="ql-block"><b> 古人今人若流水,共看明月皆如此。</b></p><p class="ql-block"><b> 唯愿当歌对酒时,月光长照金樽里。</b></p><p class="ql-block"> 正是这首充满哲理的天问之酒,给后世的苏东坡带来了灵感,写下千古绝唱《水调歌头.明月几时有》。</p><p class="ql-block"><b> 第九天坛 能醉倒洞庭秋色的酒</b></p><p class="ql-block"> <b>《陪侍郎叔游洞庭醉后》其三</b></p><p class="ql-block"><b> 刬却君山好,平铺湘水流。</b></p><p class="ql-block"><b> 巴陵无限酒,醉杀洞庭秋。</b></p><p class="ql-block"><b> 我有一大湖能醉倒洞庭湖秋天的酒。</b></p><p class="ql-block"><b> 第十坛 月亮赊的酒</b></p><p class="ql-block"> <b>《游洞庭湖》</b></p><p class="ql-block"><b> 南湖秋水夜无烟,耐可乘流直上天。</b></p><p class="ql-block"><b> 且就洞庭赊月色,将船买酒白云边。</b></p><p class="ql-block"><b> 第十一坛 陶然忘机的酒</b></p><p class="ql-block"> <b>《下终南山过斛斯山人宿置酒》</b></p><p class="ql-block"><b> 暮从碧山下,山月随人归。</b></p><p class="ql-block"><b> 却顾所来径,苍苍横翠微。</b></p><p class="ql-block"><b> 相携及田家,童稚开荆扉。</b></p><p class="ql-block"><b> 绿竹入幽径,青萝拂行衣。</b></p><p class="ql-block"><b> 欢言得所憩,美酒聊共挥。</b></p><p class="ql-block"><b> 长歌吟松风,曲尽河星稀。</b></p><p class="ql-block"><b> 我醉君复乐,陶然共忘机。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b> 第十二坛 酒诗的巅峰 ——能销万古愁的酒</b></p><p class="ql-block"> <b>《将进酒》</b></p><p class="ql-block"><b> 君不见,黄河之水天上来,奔流到海不复回。</b></p><p class="ql-block"><b> 君不见,高堂明镜悲白发,朝如青丝暮成雪。</b></p><p class="ql-block"><b> 人生得意须尽欢,莫使金樽空对月。</b></p><p class="ql-block"><b> 天生我材必有用,千金散尽还复来。</b></p><p class="ql-block"><b> 烹羊宰牛且为乐,会须一饮三百杯。</b></p><p class="ql-block"><b> 岑夫子,丹丘生,将进酒,杯莫停。</b></p><p class="ql-block"><b> 与君歌一曲,请君为我倾耳听。</b></p><p class="ql-block"><b> 钟鼓馔玉不足贵,但愿长醉不复醒。</b></p><p class="ql-block"><b> 古来圣贤皆寂寞,惟有饮者留其名。</b></p><p class="ql-block"><b> 陈王昔时宴平乐,斗酒十千恣欢谑。</b></p><p class="ql-block"><b> 主人何为言少钱,径须沽取对君酌。</b></p><p class="ql-block"><b> 五花马,千金裘,呼儿将出换美酒,与尔同销万古愁。</b></p><p class="ql-block"> <b>这十二坛酒,够豪气不?够精彩不?六大诗派看了后,莫不叹服,只大口享用美酒,不敢与酒仙比酒诗。</b></p><p class="ql-block">附:酒的雅称</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block"> 酒的代称有280多种,常见的如下雅称: </p><p class="ql-block"> 杜康:流传至今的“杜康”酒由此而得名。曹操<b>《短歌行》</b>:“何以解忧,唯有杜<b>康。”</b></p><p class="ql-block"> <b>钓诗钩</b>:苏轼认为酒能排遣忧愁,称之为“钓诗钩”或“扫愁帚”。他在<b>《洞庭春色》</b>诗中云:“<b>应呼钓诗钓,亦号扫愁帚</b>。”</p><p class="ql-block"> <b>绿蚁、碧蚁</b>:《问刘十九》诗:<b>“绿蚁新醅酒,红泥小火炉</b>。”他把酒面上的泡沫,比作““绿蚁”或“碧蚁”。</p><p class="ql-block"> <b>圣人、贤人</b>:曹操主政时,粮食匮乏,禁酒令严格,因而讳言清酒以“圣人”代替,浊酒以“贤人”代替。</p><p class="ql-block"> <b>琼浆:《楚辞.招魂》:“华酌即陈,有琼浆些。</b>”描写美酒如琼浆玉液。</p><p class="ql-block"> <b>春:</b>因饮酒后脸颊红润,满面春色,故称。到了唐代,诗人们把竹叶春、梨花春、瓮头春等所有带“春”字的比喻为酒。司空图<b>《诗品.典雅》:“玉壶买春,赏雨茆屋</b>。”中的“春”实为酒。张耒《<b>和无咎</b>》诗之二:<b>“爱酒苦无阿堵物,寻春乃有主人家。</b>”</p><p class="ql-block"> <b>杯中物:</b>现代人把酒称作“杯中物”,其实此称最早见于陶潜<b>《责子》诗中:“天运苟如此,且进杯中物。</b>”</p><p class="ql-block"> <b>般若汤</b>:佛门弟子悄悄饮酒时称酒为般若汤。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> </p>