春意款款,岁月缓缓

长安墨宝阁 墨竹情

<p class="ql-block ql-indent-1"><span style="color:rgb(237, 35, 8); font-size:22px;">长安墨宝阁</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="color:rgb(237, 35, 8); font-size:22px;">赵利平老师书法作品掠影</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px; color:rgb(237, 35, 8);">春眠不觉晓,</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:20px; color:rgb(237, 35, 8);">处处闻啼鸟。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px; color:rgb(237, 35, 8);">夜来风雨声,</span></p><p class="ql-block ql-indent-1" style="text-align:center;"><span style="font-size:20px; color:rgb(237, 35, 8);">花落知多少。</span></p> <p class="ql-block">《春晓》是唐代诗人孟浩然隐居在鹿门山时所作,诗人抓住春天的早晨刚刚醒来时的一瞬间展开联想,描绘了一幅春天早晨绚丽的图景,抒发了诗人热爱春天、珍惜春光的美好心情。首句破题,写春睡的香甜;也流露着对朝阳明媚的喜爱;次句即景,写悦耳的春声,也交代了醒来的原因;三句转为写回忆,末句又回到眼前,由喜春翻为惜春。全诗语言平易浅近,自然天成,言浅意浓,景真情真,深得大自然的真趣。</p>