相对不言寒——古诗里的大寒

南宗书院

<p class="ql-block">古诗里的大寒</p> <p class="ql-block">《大寒步至东坡赠巢三》</p><p class="ql-block">宋·苏轼</p><p class="ql-block">春雨如暗尘,春风吹倒人。东坡数间屋,巢子与谁邻。</p><p class="ql-block">空床敛败絮,破灶郁生薪。相对不言寒,哀哉知我贫。</p><p class="ql-block">我有一瓢酒,独饮良不仁。未能赪我颊,聊复濡子唇。</p><p class="ql-block">故人千钟禄,驭吏醉吐茵。那知我与子,坐作寒蛩呻。</p><p class="ql-block">努力莫怨天,我尔皆天民。行看花柳动,共享无边春。</p> <p class="ql-block">《大寒》</p><p class="ql-block">(宋)陆游</p><p class="ql-block">大寒雪未消,闭户不能出。可怜切云冠,局此容膝室。</p><p class="ql-block">吾车适已悬,吾驭久罢叱。拂麈取一编,相对辄终日。</p><p class="ql-block">亡羊戒多岐,学道当致一。信能宗阙里,百氏端可黜。</p><p class="ql-block">为山傥勿休,会见高崒嵂。颓龄虽已迫,孺子有美质。</p> <p class="ql-block">《大寒吟》</p><p class="ql-block">(宋)邵雍</p><p class="ql-block">旧雪未及消,新雪又拥户。阶前冻银床,檐头冰钟乳。</p><p class="ql-block">清日无光辉,烈风正号怒。人口各有舌,言语不能吐。</p> <p class="ql-block">村居苦寒</p><p class="ql-block">  唐·白居易</p><p class="ql-block">  八年十二月,五日雪纷纷。竹柏皆冻死,况彼无衣民。</p><p class="ql-block">  回观村闾间,十室八、九贫。北风利如剑,布絮不蔽身。</p><p class="ql-block">  唯烧蒿棘火,愁坐夜待晨。乃知大寒岁,农者尤苦辛。</p><p class="ql-block">  顾我当此日,草堂深掩门。褐裘覆絁被,坐卧有余温。</p><p class="ql-block">  幸免饥冻苦,又无垄亩勤。念彼深可愧,自问是何人。</p> <p class="ql-block">江雪</p><p class="ql-block">  (唐)柳宗元</p><p class="ql-block">  千山鸟飞绝,万径人踪灭。</p><p class="ql-block">  孤舟蓑笠翁,独钓寒江雪。</p> <p class="ql-block">大寒吟</p><p class="ql-block">  宋·邵雍</p><p class="ql-block">  旧雪未及消,新雪又拥户。阶前冻银床,檐头冰钟乳。</p><p class="ql-block">  清日无光辉,烈风正号怒。人口各有舌,言语不能吐。</p>