学古人情怀、练修心养性

阿河

<p class="ql-block">  现在的世界一日万里,人们在信息的海洋里一日接受的信息超过古人的一辈子,是好是坏,仁者见仁、智者见智。但我还是很怀念古人的那种情怀。</p> <p class="ql-block"> 1</p> <p class="ql-block">  形容最寂寞的日子是李白写的《月下独酌》 : 举杯邀明月,对影成三人。</p><p class="ql-block"> </p> <p class="ql-block"> 2</p> <p class="ql-block">  形容最长久的恨是<span style="font-size:18px;">白居易《长恨歌》:</span></p><p class="ql-block"> 天长地久有时尽,此恨绵绵无绝期。</p> <p class="ql-block"> 3</p> <p class="ql-block">  形容最苦的酒是<span style="font-size:18px;">范仲淹《苏幕遮》:</span></p><p class="ql-block"> 酒入愁肠,化为相思泪。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 4</p> <p class="ql-block">  形容最痛苦的离别是<span style="font-size:18px;">佚名《荆轲歌》:</span></p><p class="ql-block"> 风萧萧兮易水寒,壮士一去兮不复还。</p> <p class="ql-block"> 5</p> <p class="ql-block">  发最深情的誓言<span style="font-size:18px;">《汉乐府·上邪》</span></p><p class="ql-block"> 山无陵,江水为竭,</p><p class="ql-block"> 冬雷阵阵,夏雨雪,</p><p class="ql-block"> 天地合,乃敢与君绝。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 6</p> <p class="ql-block">  形容最多的愁是<span style="font-size:18px;">李煜《虞美人》:</span></p><p class="ql-block"> 问君能有几多愁,</p><p class="ql-block"> 恰似一江春水向东流。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 7</p> <p class="ql-block">  形容最浓的思念是<span style="font-size:18px;">唐伯虎《一剪梅》</span></p><p class="ql-block"> 晓看天色暮看云,</p><p class="ql-block"> 行也思君,坐也思君。</p> <p class="ql-block"> 8</p> <p class="ql-block">  形容最得来不易的诗句是<span style="font-size:18px;">贾岛《题诗后》:</span></p><p class="ql-block"> 两句三年得,一吟双泪流。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 9</p> <p class="ql-block">  形容最贵的书信是<span style="font-size:18px;">杜甫《春望》:</span></p><p class="ql-block"> 烽火连三月,家书抵万金。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 10</p> <p class="ql-block">  最无奈的拒绝是<span style="font-size:18px;">张籍《节妇吟》</span></p><p class="ql-block"> 还君明珠双泪垂,恨不相逢未嫁时。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 11</p> <p class="ql-block">  而陆游写的《钗头凤·红酥手》则哀怨愁长:</p><p class="ql-block"> 红酥手,黄滕酒,满城春色宫墙柳。东风恶,欢情薄。一怀愁绪,几年离索。错、错、错。春如旧,人空瘦,泪痕红浥鲛绡透。桃花落,闲池阁。山盟虽在,锦书难托。莫、莫、莫!</p> <p class="ql-block">  你红润酥腻的手里,捧着盛上黄滕酒的杯子。满城荡漾着春天的景色,你却早已像宫墙中的绿柳那般遥不可及。春风多么可恶,欢情被吹得那样稀薄。满杯酒像是一杯忧愁的情绪,离别几年来的生活十分萧索。遥想当初,只能感叹:错,错,错!美丽的春景依然如旧,只是人却白白相思地消瘦。泪水洗尽脸上的胭脂红,又把薄绸的手帕全都湿透。满春的桃花凋落在寂静空旷的池塘楼阁上。永远相爱的誓言还在,可是锦文书信再也难以交付。遥想当初,只能感叹: 莫,莫,莫!</p> <p class="ql-block"> 12</p> <p class="ql-block">  柳永的《雨霖铃·寒蝉凄切》</p><p class="ql-block"> 寒蝉凄切,对长亭晚,骤雨初歇。都门帐饮无绪,留恋处,兰舟催发。执手相看泪眼,竟无语凝噎。念去去,千里烟波,暮霭沉沉楚天阔。</p><p class="ql-block"> 多情自古伤离别,更那堪,冷落清秋节!今宵酒醒何处?杨柳岸,晓风残月。此去经年,应是良辰好景虚设。便纵有千种风情,更与何人说?</p> <p class="ql-block">  古人已经作古,古人的情怀是中华文化的瑰宝,难道我们没有责任把这种宝贵的文化情怀传承光大?</p>