米粒花,馨香飘逸

磨子李

<p class="ql-block">这花就这么袖珍,小,米粒儿般大小。白,有雪一般白的,叫银桂,有微黄泛金的,叫金桂。</p><p class="ql-block">都香。这香啊,清冽,飘逸,直抵心尖尖,安逸呢。</p><p class="ql-block">这些天啊,有烦恼事,总之,心累。累着,便压抑。偶去盘溪河,散步。一入园门,一阵幽香飘逸而来,沁心里呢。一时之间,真的宠辱偕忘,神清气爽呢。</p><p class="ql-block">至桂子前,凝视。米粒儿般大小,不卑不亢,生意盎然,水灵呢。香氛一阵一阵,若有若无。</p><p class="ql-block">嗯嗯,好花。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">人闲桂花落,夜静春山空</p><p class="ql-block">《鸟鸣涧》</p><p class="ql-block">唐 · 王维</p><p class="ql-block">桂子月中落,天香云外飘</p><p class="ql-block">《灵隐寺》</p><p class="ql-block">唐 · 宋之问</p><p class="ql-block">可怜天上桂花孤,试问姮娥更要无</p><p class="ql-block">《杂曲歌辞·桂花曲》</p><p class="ql-block">唐 · 佚名</p><p class="ql-block">莫羡三春桃与李,桂花成实向秋荣</p><p class="ql-block">《答乐天所寄咏怀,且释其枯树之叹》</p><p class="ql-block">唐 · 刘禹锡!</p><p class="ql-block">鹧鸪天·桂花》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">【宋】李清照</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">暗淡轻黄体性柔。情疏迹远只香留。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">何须浅碧轻红色,自是花中第一流。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">梅定妒,菊应羞。画阑开处冠中秋。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">骚人可煞无情思,何事当年不见收。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">这首是一篇盛赞桂花的词。以群花作衬,上片围绕桂花的“色”与“香”展开议论,表现了作者的美学观点。下片紧承上片。全词始终都赞美桂花,实则抒发自己的幽怨之情。l</p> <p class="ql-block">桂花,凭空便得这许多赞誉呢。</p>