书法学习“寒露衰北阜,夕阳破东山。”20首描写深秋的古诗词~王国伟书法原创鉴赏

王国伟

<p class="ql-block">西风飒飒,秋雨潇潇,落英满地,鸿雁南迁,枫叶火红,菊花开放。一枚枫叶,美了秋韵,一帘微雨,惹了秋梦,一城风絮,漫天飞舞。一年一度秋风劲,在这深秋时节,风寒露重,有的诗人,看到寒凉,有的诗人,感到壮阔。今抄录20首描写深秋的古诗词,共同感受诗人笔下的秋意浓,秋思长。</p> <p class="ql-block">秋日时节,宋之问到陆浑山庄有感而赋此诗,其诗清新秀丽,显示出一种远离尘世的纯朴幽雅气息,也抒发了诗人隐藏在“志深轩冕”背后的对大自然的热爱向往之情。《初到陆浑山庄》</p><p class="ql-block">唐代:宋之问</p><p class="ql-block">授衣感穷节,策马凌伊关。</p><p class="ql-block">归齐逸人趣,日觉秋琴闲。</p><p class="ql-block">寒露衰北阜,夕阳破东山。</p><p class="ql-block">浩歌步榛樾,栖鸟随我还。</p> <p class="ql-block">萧索稀疏的桐叶上, 白白的月亮照着树叶,露珠将将凝结在一起。寒风飘摇,夜色凉寒,莫嫌我一再的观看,等到天亮了,再想聚在一起,就更难了。</p><p class="ql-block">《月夜梧桐叶上见寒露》</p><p class="ql-block">唐代:戴察</p><p class="ql-block">萧疏桐叶上,月白露初团。</p><p class="ql-block">滴沥清光满,荧煌素彩寒。</p><p class="ql-block">风摇愁玉坠,枝动惜珠干。</p><p class="ql-block">气冷疑秋晚,声微觉夜阑。</p><p class="ql-block">凝空流欲遍,润物净宜看。</p><p class="ql-block">莫厌窥临倦,将晞聚更难。</p> <p class="ql-block">秋日,是思念的季节。想念亲人,怀念友人,唯有相聚能驱散秋日的孤独。</p><p class="ql-block">《晚景怅然简二三子》</p><p class="ql-block">唐代:李峤</p><p class="ql-block">楚客秋悲动,梁台夕望赊。</p><p class="ql-block">梧桐稍下叶,山桂欲开花。</p><p class="ql-block">气引迎寒露,光收向晚霞。</p><p class="ql-block">长歌白水曲,空对绿池华。</p> <p class="ql-block">深林中的秋日已空,乘着小舟荡在水草中。与你在这里离别,已是非常悲伤,更何况寒露的草根里,鸣虫不断啼叫,更叫人心伤。</p><p class="ql-block">《送十五舅》</p><p class="ql-block">唐代:王昌龄</p><p class="ql-block">深林秋水近日空,归棹演漾清阴中。</p><p class="ql-block">夕浦离觞意何已,草根寒露悲鸣虫。</p> <p class="ql-block">在深山中,石壁上覆满了女萝草,溪水幽幽地流着。紫葛蔓和黄花,在寒露中更显柔美。王昌龄的生活十分惬意,早上饮花上的露水,夜晚卧在松树下乘凉。</p><p class="ql-block">《斋心》</p><p class="ql-block">唐代:王昌龄</p><p class="ql-block">女萝覆石壁,溪水幽濛胧。</p><p class="ql-block">紫葛蔓黄花,娟娟寒露中。</p><p class="ql-block">朝饮花上露,夜卧松下风。</p><p class="ql-block">云英化为水,光采与我同。</p><p class="ql-block">日月荡精魄,寥寥天宇空。</p> <p class="ql-block">新亭俯倚红色的栏杆,四周开满了美丽的芙蓉。晨风把清香吹送远处,湿润的彩花沾满露珠。鲜花潇洒地开在人世,高低俯仰有无数的姿容。</p><p class="ql-block">《芙蓉亭》</p><p class="ql-block">唐代:柳宗元 </p><p class="ql-block">新亭俯朱槛,嘉木开芙蓉。</p><p class="ql-block">清香晨风远,溽彩寒露浓。</p><p class="ql-block">潇洒出人世,低昂多异容。</p><p class="ql-block">尝闻色空喻,造物谁为工?</p><p class="ql-block">留连秋月晏,迢递来山钟。</p> <p class="ql-block">月亮斜照,寒露透着白光。酒越喝越愁,和泪写就诗作。明天,秋天吹我的衾被之时,就是我思念你的时候。每当秋风寒凉之时,就是相思的最深处。是啊,妻子不在旁,无人关心我的寒凉。</p><p class="ql-block">《别妻》</p><p class="ql-block">唐代:陈季卿</p><p class="ql-block">月斜寒露白,此夕去留心。</p><p class="ql-block">酒至添愁饮,诗成和泪吟。</p><p class="ql-block">离歌凄凤管,别鹤怨瑶琴。</p><p class="ql-block">明夜相思处,秋风吹半衾。</p> <p class="ql-block">又见秋风起,又起思乡情。离家已有几万里,心中的悲痛又多了几重。看着远飞的大雁,寒露滴着鸣虫。我伸着脖子遥望远方,就像在听故乡的钟声。每到秋日,几乎所有的人都在思念家乡。在最凉薄的时节,思念最温暖的所在。</p><p class="ql-block">《晚次宿预馆》</p><p class="ql-block">唐代:钱起</p><p class="ql-block">乡心不可问,秋气又相逢。</p><p class="ql-block">飘泊方千里,离悲复几重。</p><p class="ql-block">回云随去雁,寒露滴鸣蛩。</p><p class="ql-block">延颈遥天末,如闻故国钟。</p> <p class="ql-block">立秋以来,陆游生病了,一直到寒露时节,病终于好了。陆游说,我再也不是一个酒囊饭袋,只顾吃喝,而是准备好好欣赏这美好的秋天。人总是在生病时,才会生发出许多不同于以往的感慨。</p><p class="ql-block">《嘉定巳巳立秋得膈上疾近寒露乃小愈》</p><p class="ql-block">宋代:陆游 </p><p class="ql-block">客疾无根莫浪忧,今朝扫尽不容留。</p><p class="ql-block">饭囊酒瓮非吾事,只贮千岩万壑秋。</p> <p class="ql-block">时序变化真快呀,一下子就到了秋天,暮云与树色掩映,远处的树或浅或红。寒露滋生,芦花在晚风中摇荡。我独赏秋景,谁与我共享樽酒呢?最孤独时候, 最需要的,只有一个朋友。</p><p class="ql-block">《初冬山居即事》</p><p class="ql-block">宋代:吴芾</p><p class="ql-block">节物随时变,斜阳一望中。</p><p class="ql-block">暮云重叠碧,远树浅深红。</p><p class="ql-block">菊色滋寒露,芦花荡晚风。</p><p class="ql-block">一樽谁与共,独立意无穷。</p> <p class="ql-block">泡一壶暖茶,心素如简,人素如茶,用淡淡的茶香,洗去身心的疲惫,洗去世俗的牵绊。清空内心的烦心事,静度流年。</p><p class="ql-block">村巷翳桑麻,萧然野老家。</p><p class="ql-block">园丁种冬菜,邻女卖秋茶。</p><p class="ql-block">啄木矜奇服,牵牛蔓碧花。</p><p class="ql-block">一樽虽草草,笑语且喧哗。</p><p class="ql-block">——宋·陆游《秋晚村舍杂咏》</p> <p class="ql-block">饮一壶醇酒,第一杯酒敬老友,此生相识是缘分;第二杯酒敬过去,好汉不提当年勇;第三杯酒敬未来,一笑回眸百媚生。</p><p class="ql-block">秋晚佳晨重物华,高台复帐驻鸣笳。</p><p class="ql-block">遨欢任落风前帽,促饮争吹酒上花。</p><p class="ql-block">溪态澄明初雨毕,日痕清淡不成霞。</p><p class="ql-block">白头太守真愚甚,满插茱萸望辟邪。</p><p class="ql-block">——宋·宋祁《九日置酒》</p> <p class="ql-block">嗅一抹桂香:空气中弥漫着淡淡的桂花香,煮一壶温酒,品尝百态人生,看窗前花开花落,任自己醉倒在酒乡。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">暗淡轻黄体性柔,情疏迹远只香留。</p><p class="ql-block">何须浅碧深红色,自是花中第一流。</p><p class="ql-block">梅定妒,菊应羞,画阑开处冠中秋。</p><p class="ql-block">骚人可煞无情思,何事当年不见收。</p><p class="ql-block">——宋·李清照《鹧鸪天·桂花》</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">赏一片红叶:人生是一场美丽的机遇,像枫叶一样火热,染红了秋天;像高山遇上了流水,你我寻得了佳音。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">远上寒山石径斜,白云深处有人家。</p><p class="ql-block">停车坐爱枫林晚,霜叶红于二月花。</p><p class="ql-block">——唐·杜牧《山行》</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">望一轮月光:以时光为笺,蘸月色为墨。问世间情为何物,直教人生死相许。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">海上生明月,天涯共此时。</p><p class="ql-block">情人怨遥夜,竟夕起相思。</p><p class="ql-block">灭烛怜光满,披衣觉露滋。</p><p class="ql-block">不堪盈手赠,还寝梦佳期。</p><p class="ql-block">——唐·张九龄《望月怀远》</p> <p class="ql-block">登一座高山:愿你生活平淡而有光,一生有山可靠,有树可栖,能与心爱之人,春赏花,夏纳凉,秋登山,冬扫雪。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">秋山无云复无风,溪头看月出深松。</p><p class="ql-block">草堂不闭石床静,叶间坠露声重重。</p><p class="ql-block">——唐·张籍《秋山》</p> <p class="ql-block">听一夜细雨:如果雨之后还是雨,如果忧伤之后仍是忧伤,请让我从容面对这别离之后的别离,微笑地继续去寻找生命的光亮。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">一声声。一更更。</p><p class="ql-block">窗外芭蕉窗里灯。</p><p class="ql-block">此时无限情。</p><p class="ql-block">梦难成。恨难平。</p><p class="ql-block">不道愁人不喜听。</p><p class="ql-block">空阶滴到明。</p><p class="ql-block">——万俟咏《长相思·雨》</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">聆一曲琴音:记忆中,你一袭轻纱,青丝挽起,眉目如画,那些美好历历在目。在某个午后不经意想起,依旧能心潮澎湃。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">鸟栖鱼不动,月照夜江深。</p><p class="ql-block">身外都无事,舟中只有琴。</p><p class="ql-block">七弦为益友,两耳是知音。</p><p class="ql-block">心静即声淡,其间无古今。</p><p class="ql-block">——唐·白居易《船夜援琴》</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">思一位旧友:坐在庭院中,享受阳光给予的温暖,听一首能放慢时光的曲子,喝一杯冒着热气的红茶,默默写下对友人的思念。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">清瑟怨遥夜,绕弦风雨哀。</p><p class="ql-block">孤灯闻楚角,残月下章台。</p><p class="ql-block">芳草已云暮,故人殊未来。</p><p class="ql-block">乡书不可寄,秋雁又南回。</p><p class="ql-block">——唐·韦庄《章台夜思》</p> <p class="ql-block">念一人终老:有情不必终老,暗香浮动恰好。曾经的故事都封存在回忆里,带着往事,携手前行,相伴一生。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">人道海水深,不抵相思半。</p><p class="ql-block">海水尚有涯,相思渺无畔。</p><p class="ql-block">携琴上高楼,楼虚月华满。</p><p class="ql-block">弹著相思曲,弦肠一时断。</p><p class="ql-block">——唐·李冶《相思怨》</p> <p class="ql-block">书法作者自述:王国伟,自署寒馨斋主人;号:南滩独行人。山西安泽县人。爱好国学,书学尤甚。自幼承祖父执手相教而学书,从戎后逢贵人相助并造访名师得以点拔,自此始近四十年来从无懈怠而朝夕勤奋,时时诵读经典访古追贤醉心翰墨。不期有多大成就,只求人生不虚度。“学书者众,得法者寡”。吾之书形色或兼具十之三四,而神髓百之一二不得!敬请对拙作批评指点,或推荐给深谙此道之友法正,</p>