<p class="ql-block ql-indent-1">四年级上册语文第七单元的日积月累是高适的《别董大》,一首边塞诗人的送别诗,其中“莫愁前路无知己,天下谁人不识君”,是我们提及最多的。</p><p class="ql-block ql-indent-1">送别诗诗古代诗歌中的一类,在古时候,通信交通都极不便利,一别往往就是几年、十几年,甚至一辈子,能让你写诗相送的人,一定是感情十分深厚的友人、亲人、又或是十分敬仰的人,所以别离就是情感最浓烈之时。</p><p class="ql-block ql-indent-1">而把写作对象作为诗题,就是极为常见的——《赠汪伦》《送元二使安西》《送孟浩然之广陵》《晓出净慈寺送林子方》《芙蓉楼送辛渐》《赠卫八处士》《送杜少府之任蜀州》《白雪歌送武判官归京》《琵琶行》……</p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><i>送元二使安西</i></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><i>唐 王维</i></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><i>渭城朝雨浥轻尘,</i></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><i>客舍青青柳色新。</i></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><i>劝君更尽一杯酒,</i></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><i>西出阳关无故人。</i></p><p class="ql-block ql-indent-1">元二,王维的一个姓元的、在其家族中,他这一辈儿排行第二的朋友。当时,元二正要奉旨出使安西督护府,王维特意在渭城,设下酒宴,为他送行,场景与大多数的送别诗一样。这首诗的妙处在于,诗人把宴席上主宾二人是如何频频举杯,依依惜别的全都舍了,而只点出了一句席上的劝酒语:劝君更尽一杯酒,西出阳关无故人——“再喝一杯,等过几天你出了阳关,再想找像我这样的老朋友喝酒,可就找不到了。” 这种“以点带面”的手法,真是太高级了。</p><p class="ql-block ql-indent-1">那么,高适的《别董大》里的董大是谁呢?董大即董庭兰,与元二在家族中排名一样,我们知道董大是因董庭兰在家排行老大。董庭兰年少酷爱古琴,希望能成为一代名琴。可世事难料,唐玄宗时期,宫廷里占主导地位的乐器是从西域传来的筚篥,竟无人再谈古琴。</p><p class="ql-block ql-indent-1">董庭兰太爱古琴了,宁愿流浪谋生,也不愿意放下对古琴的坚持。可因为筚篥的流行,就再也没有公孙贵族请他去弹琴,他有时身无分文。奈何为了茶米油盐,他开始尝试吹奏筚篥,这才又慢慢又了名气。但是他对古琴的热爱,从未放弃过,常常在夜深人静的时候,他抚琴长叹,期待着那位高山流水的钟子期。</p><p class="ql-block ql-indent-1">直到有一天房琯来会见董庭兰,就有了“古有伯牙子期,今有房琯庭兰。”两人相见恨晚,时长把酒夜话促膝长谈,房琯也带同样爱琴的朋友来欣赏董庭兰的琴音,这里就遇到了高适。</p><p class="ql-block ql-indent-1">正所谓良琴易觅,知音难求,房琯、董庭兰、高适三人相互唱和,人生不亦乐乎!</p><p class="ql-block ql-indent-1">好景不长,安史之乱的来临,唐玄宗的仓皇而逃,房琯选择追随李隆基,共担国难。后因唐军的失败,有人弹劾房琯是因为奢靡奏乐,荒废了国事,董庭兰知道后入朝为其辩护,李隆基为此勃然大怒,罢去了房琯的宰相之职,董庭兰深知再呆下去,房琯会受到更多人的非议,于是决定离开了长安,自此两人再也未见。 </p><p class="ql-block ql-indent-1">离别之时是冬天,两人许久未见,高适为董庭兰践行,董庭兰抚琴弹奏,与第一次相遇的曲子相同,仿佛回到了旧长安,但情愫已完全不同。</p><p class="ql-block ql-indent-1">当时外面阴沉沉,北风呼呼,雁鸣哀伤,高适深知这次一别,不知再遇何时,于是管店小二要来笔墨,挥手写下了这首《别董大·其一》。</p><p class="ql-block ql-indent-1" style="text-align: center;">别董大·其一</p><p class="ql-block ql-indent-1" style="text-align: center;">唐 高适</p><p class="ql-block ql-indent-1" style="text-align: center;">千里黄云白日曛,</p><p class="ql-block ql-indent-1" style="text-align: center;">北风吹雁雪纷纷。</p><p class="ql-block ql-indent-1" style="text-align: center;">莫愁前路无知己,</p><p class="ql-block ql-indent-1" style="text-align: center;">天下谁人不识君。</p><p class="ql-block ql-indent-1"> </p><p class="ql-block ql-indent-1" style="text-align: center;">别董大·其二</p><p class="ql-block ql-indent-1" style="text-align: center;">唐 高适</p><p class="ql-block ql-indent-1" style="text-align: center;">六翮飘飖私自怜,</p><p class="ql-block ql-indent-1" style="text-align: center;">一离京洛十余年。</p><p class="ql-block ql-indent-1" style="text-align: center;">丈夫贫贱应未足,</p><p class="ql-block ql-indent-1" style="text-align: center;">今日相逢无酒钱。</p><p class="ql-block ql-indent-1">高适,是盛唐时期“边塞诗派”的领军人物,他的诗歌的注意力在人而不在于自然景观,只在抒情的时候伴有写景。高适做官很晚,《乐死人的文学史唐代篇》里盛唐第一位诗人就是高适——“前半生穷困潦倒,后半生加官进爵”。高适的爷爷是唐高宗时的将领,因为父亲早逝,幼时的高适生活贫苦,二十岁时开始到处游历,后在宋城(今商丘)定居,做起了自耕自种的农民,但有鸿鹄之志的高适,不想做个纯粹的农民了此一生,就一边读书一边练武一边耕种,决定参军,去到了李禕、张守珪帐下当幕僚,留下了这首千古名篇《燕歌行》。</p><p class="ql-block ql-indent-1" style="text-align: center;">燕歌行</p><p class="ql-block ql-indent-1" style="text-align: center;">唐 高适</p><p class="ql-block ql-indent-1" style="text-align: center;">汉家烟尘在东北,汉将辞家破残贼。</p><p class="ql-block ql-indent-1" style="text-align: center;">男儿本自重横行,天子非常赐颜色。</p><p class="ql-block ql-indent-1" style="text-align: center;">摐金伐鼓下榆关,旌旆逶迤碣石间。</p><p class="ql-block ql-indent-1" style="text-align: center;">校尉羽书飞瀚海,单于猎火照狼山。</p><p class="ql-block ql-indent-1" style="text-align: center;">山川萧条极边土,胡骑凭陵杂风雨。</p><p class="ql-block ql-indent-1" style="text-align: center;">战士军前半死生,美人帐下犹歌舞!</p><p class="ql-block ql-indent-1" style="text-align: center;">大漠穷秋塞草腓,孤城落日斗兵稀。</p><p class="ql-block ql-indent-1" style="text-align: center;">身当恩遇常轻敌,力尽关山未解围。</p><p class="ql-block ql-indent-1" style="text-align: center;">铁衣远戍辛勤久,玉箸应啼别离后。</p><p class="ql-block ql-indent-1" style="text-align: center;">少妇城南欲断肠,征人蓟北空回首。</p><p class="ql-block ql-indent-1" style="text-align: center;">边庭飘飖那可度,绝域苍茫无所有!</p><p class="ql-block ql-indent-1" style="text-align: center;">杀气三时作阵云,寒声一夜传刁斗。</p><p class="ql-block ql-indent-1" style="text-align: center;">相看白刃血纷纷,死节从来岂顾勋?</p><p class="ql-block ql-indent-1" style="text-align: center;">君不见沙场征战苦,至今犹忆李将军!</p><p class="ql-block ql-indent-1">数年后,高适回到宋城,结识了李白和杜甫,三人在一起不亦乐乎。随后就是安史之乱,高仙芝、封常清两位大将被杀,哥舒翰统领20万大军镇守潼关,高适作为哥舒翰的幕僚,被提拔为监察御史,辅佐哥舒翰。高适是在安史之乱后站队站对队伍的人,从此官路高升。《旧唐书》说:“有唐以来,诗人之达者,惟适而已。”</p><p class="ql-block ql-indent-1"> </p><p class="ql-block"><br></p>