心斋心迹一一庚子书论节录(中)

许敬峰(心斋)

<p class="ql-block">穆春风一一温醇静谧琉璃光</p><p class="ql-block">秋风烈一一太行黄叶大河竭</p><p class="ql-block">气冲和一一昆山玉断碧空虚</p><p class="ql-block">高山松一一新枝老柯虬龙飞</p><p class="ql-block">太古真一一湛湛青青亦混沌</p><p class="ql-block">莽昆仑一一苍浑古穆气吞山</p><p class="ql-block">玉龙雪一一清雄蕴藉雪逝川</p><p class="ql-block">意守中一一阴阳无相中亦空</p><p class="ql-block">性恬淡一一桃源无家孤山鹤</p><p class="ql-block">平原雪——一夜风雪古柏奇</p><p class="ql-block">关山破一一刀横血浸山摧崩</p><p class="ql-block">醉太平——长史酒后墨作歌</p><p class="ql-block">云水怒——解衣盘礴山河色</p><p class="ql-block">苍洱月——清逸遒丽意绝尘</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block"> 意写《勤礼》十四象,许心斋</p> <p class="ql-block">秦阳汉阴,秦圆汉方,秦劲遒汉朴厚,考其源,实秦承周质,汉融楚风,此秦汉篆书入帖之法门,出帖之旨归也。 </p><p class="ql-block"> 心斋过眼</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">笔法优雅激昂之下的提按转折、衄挫跌宕,实为书家之情性,中节和度之情谓之中庸,斯书家修为之旨归也,舍此者皆为末节矣!</p><p class="ql-block"> 心斋心迹</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">大字不可匆忙,要雍容有度,不失气格,高华自见矣!</p><p class="ql-block"> 心斋心迹</p> <p class="ql-block">笔性与笔形乃至笔之尖秃新退皆关系笔画之形态,惟气质之高下雅俗决定书格也。</p><p class="ql-block"> 心斋心迹</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">笔腰为笔发力之源,若人之四肢百骸欲动必先收聚丹田耳,故有中锋聚力培养元气之说。然此为常也,非变也,惟鋒散、软、乱、弯之际聚毫发力者知变矣,即毫毛首中尾无处不丹田者也,亦即释者所谓行走坐卧皆为禅也矣!</p><p class="ql-block"> 笔法论,心斋心迹</p> <p class="ql-block">知变守常,法性自然。</p><p class="ql-block">聚散离合,随遇而安。</p><p class="ql-block">波涛不起,平和恬淡。</p><p class="ql-block">月明花残,春色已晚。</p><p class="ql-block">呜呼!始知无为无不为,笑看螳臂当车辕。了悟非法非非法,近山远水在人间。</p><p class="ql-block"> 夜歌,心斋心迹</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">勤礼碑之简省、俯仰、断连、粘和、呼应皆为草意也!</p><p class="ql-block"> 心斋拜圣</p> <p class="ql-block">可以有个人想法,但必须建立在技道双修的基础之上,鼓励拓展视野提升自己的综合修养,鼓励多看古代书论原典,但不提倡过度关照今人,尤其把初学者引入弯路,易入魔道。鼓励多种书体学习,不反对自己看今人教学视频转益多师,但专修群必须技道双修越干净越纯粹越好。这是我们的原则和底线。万望诸君理解。</p><p class="ql-block"> 心斋课徒</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">人之患,在好为人师。</p><p class="ql-block"> 孟子语以告诸生</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">以鲁公之气厚入楚墨之清逸,似得朴丽之境。知者或一笑焉耳矣!</p><p class="ql-block"> 心斋夜墨</p> <p class="ql-block">鲁公气精绝,挥运何苟且。</p><p class="ql-block">为书如做人,心阔无世屑。</p><p class="ql-block"> 书事,心斋心迹</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">我总是认为学术研究应该走本土化、民族化的道路。书法是国粹,讲中国人自己的话和道理应该能讲清楚,深不深刻要看是否能解决问题,而不在于引用了多少西方人的词汇话语,保持原汁原味也许会更好。</p><p class="ql-block"> 心斋心迹</p> <p class="ql-block">当代笔墨是高楼宏大,古人笔墨是书斋清雅。清雅一如赏玉,宏大则若观山,故近玩莹润,远观伟阔者谓之得境!徒陷一端者是为狷介!</p><p class="ql-block"> 心斋心迹</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">苍为沉郁顿挫,秀为清劲遒丽。斯二者执一端者易,和而不悖者绝难,默然一叹!高古松淡或为一途哉!</p><p class="ql-block"> 心斋心迹</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">笔尽其能,纸墨发生。发乎其中,和之情性,是为庸。</p><p class="ql-block"> 心斋心迹</p>