叹李贺

远山如黛

<p class="ql-block"><b>  闲翻唐诗,偶遇李贺,惊其才华,叹其命运,吟咏成句,叹之记之:</b></p><p class="ql-block"><b><span class="ql-cursor"></span></b></p> <p class="ql-block">唐代诗人名李贺,家居昌谷字长吉。</p><p class="ql-block">本为唐室郑王裔,童年之时善诗词。</p><p class="ql-block">十五已做乐府诗,十六诗名比李益。</p><p class="ql-block">少年梦想入仕途,一入仕途易封侯。</p><p class="ql-block">心欲奋发苦读书,赴京应举去考试。</p><p class="ql-block">只为父名犯忌讳,官员昏馈竟落第。</p><p class="ql-block">报负难展本失意,心中郁郁不得志。</p><p class="ql-block">命运未铺青云路,却将诗名留青史。</p><p class="ql-block">吟咏豪迈挽颓风,开创史上诗歌体。</p><p class="ql-block">人言李贺诗浪漫,奇思妙句人迷失。</p><p class="ql-block">杜牧赞之骚之裔,直以声情动古今。</p><p class="ql-block">上访天河游月宫,下探鬼魅写悲凄。</p><p class="ql-block">语言旖旎且瑰丽,境界涣然有新意。</p><p class="ql-block">“天若有情天亦老”,一骑绝尘意象奇。</p><p class="ql-block">风骨傲然有清气,视野开阔写雄奇。</p><p class="ql-block">眼花缭乱写仙人,脑洞大开畅胸臆。 </p><p class="ql-block">笔调清新且明快,琴音袅袅仙气袭。</p><p class="ql-block">写完仙界写鬼泣,诗史独树一旗帜。</p><p class="ql-block">人道长吉是鬼才,杜甫李白所不及。</p><p class="ql-block">秋色欲浓秋意深,秋风瑟瑟夜哀啼。</p><p class="ql-block">愁思深重铸新词,云诡迷离人惊异。</p><p class="ql-block">“雨冷香魂吊书客,思牵今夜肠应直”。</p><p class="ql-block">孤馆寒灯无知音,幽冥世界有人识。</p><p class="ql-block">冠绝百代无来者,语出惊人到终极。</p><p class="ql-block">流星耀眼照中唐,一生才华化为诗。</p><p class="ql-block">空有一腔报国志,寒灯寥落写孤寂。</p><p class="ql-block">寄人篱下讨生计,命运坎坷受痛击。</p><p class="ql-block">多愁多病多叹息,半是心境半写实。</p><p class="ql-block">可怜少年不得意,未到三十韶华逝。</p><p class="ql-block">地老天荒无人识,唯有香魂自哭泣。</p><p class="ql-block">自古天才多命苦,现实凌厉风霜逼。 </p><p class="ql-block">壮志成空恨难消,令人扼腕长痛惜。</p><p class="ql-block">仙乐袅袅迎长吉,白玉楼头见天帝。</p><p class="ql-block">尘世难逢开口笑,但愿天宫多欢喜。</p><p class="ql-block">从此灵魂不孤独,快乐无忧天地寂。</p><p class="ql-block">写于2020年6月13日</p>