【每日诗词】古朗月行

天空(自由行走的云)

<p><b style="font-size: 20px;">古朗月行</b></p><p><br></p><p><b style="font-size: 20px;">唐·李白</b></p><p><br></p><p><b style="font-size: 20px;">小时不识月,呼作白玉盘。</b></p><p><br></p><p><b style="font-size: 20px;">又疑瑶台镜,飞在青云端。</b></p><p><br></p><p><b style="font-size: 20px;">仙人垂两足,桂树何团团。</b></p><p><br></p><p><b style="font-size: 20px;">白兔捣药成,问言与谁餐?</b></p><p><br></p><p><b style="font-size: 20px;">蟾蜍蚀圆影,大明夜已残。</b></p><p><br></p><p><b style="font-size: 20px;">羿昔落九乌,天人清且安。</b></p><p><br></p><p><b style="font-size: 20px;">阴精此沦惑,去去不足观。</b></p><p><br></p><p><b style="font-size: 20px;">忧来其如何?凄怆摧心肝。</b></p><p><br></p><p><b style="font-size: 20px;">白话译文:</b></p><p><br></p><p><b style="font-size: 20px;">小时不识天上明月,把它称为白玉圆盘。</b></p><p><br></p><p><b style="font-size: 20px;">怀疑它是瑶台仙镜,飞在夜空青云上边。</b></p><p><br></p><p><b style="font-size: 20px;">月中仙人垂下双脚?月中桂树多么圆圆!</b></p><p><br></p><p><b style="font-size: 20px;">白兔捣成不老仙药,借问一声给谁用餐?</b></p><p><br></p><p><b style="font-size: 20px;">蟾蜍食月残缺不全,皎洁月儿因此晦暗。</b></p><p><br></p><p><b style="font-size: 20px;">后羿射落九个太阳,天上人间清明平安。</b></p><p><br></p><p><b style="font-size: 20px;">月亮沦没迷惑不清,不值观看想要离开。</b></p><p><br></p><p><b style="font-size: 20px;">心怀忧虑不忍远去,凄惨悲伤肝肠寸断。</b></p><p><br></p><p><b style="font-size: 20px;">注释:</b></p><p><br></p><p><b style="font-size: 20px;">1、呼作:称为。</b></p><p><br></p><p><b style="font-size: 20px;">2、白玉盘:指晶莹剔透的白盘子。</b></p><p><br></p><p><b style="font-size: 20px;">3、疑:怀疑。</b></p><p><br></p><p><b style="font-size: 20px;">4、瑶台:传说中神仙居住的地方。</b></p><p><br></p><p><b style="font-size: 20px;">5、仙人垂两足:意思是月亮里有仙人和桂树。当月亮初生的时候,先看见仙人的两只脚,月亮渐渐圆起来,就看见仙人和桂树的全形。仙人,传说驾月的车夫,叫舒望,又名纤阿。</b></p><p><br></p><p><b style="font-size: 20px;">6、团团:圆圆的样子。</b></p><p><br></p><p><b style="font-size: 20px;">7、白兔捣药成,问言与谁餐:白兔老是忙着捣药,究竟是给谁吃呢?言外有批评长生不老药之意。问言,问。言,语助词,无实意。与谁,一作“谁与”</b></p><p><br></p><p><b style="font-size: 20px;">8、蟾蜍:《五经通义》:“月中有兔与蟾蜍。”蟾蜍,传说月中有三条腿的蟾蜍,因此古诗文常以“蟾蜍”指代月亮。但本诗中蟾蜍则另有所指。</b></p><p><br></p><p><b style="font-size: 20px;">9、圆影:指月亮。</b></p><p><br></p><p><b style="font-size: 20px;">10、羿:我国古代神话中射落九个太阳的英雄。《淮南子·本经训》</b></p><p><br></p><p><b style="font-size: 20px;">11、载:尧时十日并出,草木皆枯。尧命羿仰射十日,中其九。下面的“乌”即日,《五经通义》:“日中有三足乌。”所以日又叫阳乌。</b></p><p><br></p><p><b style="font-size: 20px;">12、天人:天上人间。</b></p><p><br></p><p><b style="font-size: 20px;">13、阴精:《史记·天官书》:“月者,天地之阴,金之精也。”阴精也指月。</b></p><p><br></p><p><b style="font-size: 20px;">14、沦惑:沉沦迷惑。</b></p><p><br></p><p><b style="font-size: 20px;">15、去去:远去,越去越远。</b></p><p><br></p><p><b style="font-size: 20px;">16、凄怆:悲愁伤感。</b></p><p><br></p><p><b style="font-size: 20px;">  此诗开头写孩提时代对月亮稚气的认识,写出了月亮初升时逐渐明朗和宛若仙境般的景致,接着写月亮渐渐地由圆而蚀,继而沦没而迷惑不清,最后表达为月亮的沦没而心中感到忧愤不平。诗人运用浪漫主义的创作方法,通过丰富的想象,神话传说的巧妙加工,以及强烈的抒情,构成瑰丽神奇而含意深蕴的艺术形象。全诗文辞如行云流水,富有魅力,发人深思,体现出李白诗歌雄奇奔放、清新俊逸的风格。</b></p><p><br></p><p><br></p>