<h3>摄 影:蔚世生 程晓明 秦泉</h3><h3>文字编辑:秦泉</h3> <h1> <b>二十多年前,去过一次洛阳,参观了佛教胜地龙门石窟,也走进传说中的白马寺,唯一的遗憾,就是错过了观赏洛阳牡丹的最佳时节。</b></h1><h1><b><br></b><b> 很多年过去了,这一遗憾一直未曾弥补。<br></b><b> </b></h1><h1><b> 当然,近年来,离家不远处的户县阿姑泉就可观赏牡丹,甚至离家几里路的长安杜公祠原上也有一座牡丹园,曾买票进去观赏,但不知为何,总觉得不是心中所想的那番模样。</b></h1><h1><b><br></b><b> 这次趁着清明小长假,回到陕南旬阳看望公公婆婆,偶遇住在对门的版画家蔚世生先生,他热情相邀,一起去他家的老庄子蔚家庄转转,说是老庄子跟前,自家园子里就种了一些牡丹,这几天正是牡丹开花的时节。</b></h1><h3><b><br></b></h3><h1><b> 我們欣然前往,不曾想,一次不期而遇的巧合,竟然圆了我们数十年的牡丹梦。不得不说,这一切是机缘使然,也许本来就是上天特意的安排。</b></h1> <h1><b> 一路上山环水绕,层峦叠嶂展开一幅幅锦绣画卷。前段时间如同火焰般燃烧的油菜花,现在也慢慢安静下来,将耀眼夺目的金色彩交还给葱茏的绿色。</b></h1><h1><b><br></b><b> 还没到牡丹园,人已在车窗外这山水晕染的清明之境里微醺。</b></h1> <h1><b> 下车,沿着山路缓步向上步行十几米,就到了蔚先生的牡丹园。</b></h1><h1><b><br></b></h1><h1><b> 眼前的景象不禁让人感叹,原来蔚先生是如此的低调,这片园子里不是栽种了一株两株十几株牡丹,而是上上下下梯田般好几层上百株牡丹。</b></h1><h1><b><br></b><b> 而且牡丹品种多样,花色齐全,有国色天香的红牡丹,也有荣华富贵的紫牡丹,还有冰清玉洁的白牡丹,沿着曲折的小径往前漫步,树荫深处掩映着娇羞温婉的粉牡丹。</b></h1><h1><b><br></b><b> </b></h1> <h1><b> 我们走着站着蹲着,恨不得睁开千百只眼睛,饱览这盛开的仙颜;我们赏着品着评着,每一朵都尽态极妍,整个牡丹园在阳光温暖的发酵中,弥漫着浓郁的香甜气息。一串串欢快的的鸟鸣,从秀颀的银杏树枝头滑落下来,让人不知不觉深深陶醉在这花海之中。</b></h1> <h1><div style="text-align: center;"><b>最美</b></div><b><div style="text-align: center;"><br></div></b></h1><h1 style="display: inline !important;"><b>最美的</b></h1><h1><div style="text-align: center;"><b></b></div><b><div style="text-align: center;"><b>不在眼前</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>在想象之间</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>那里窖藏一段时空</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>古老的汉字搭建</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>一座亭子</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>名唤牡丹</b></div></b></h1><h1><b></b><span style="text-align: center; -webkit-tap-highlight-color: rgba(26, 26, 26, 0.301961);"><b> 有人世间醉美的团圆</b></span></h1><p style="font-family: -webkit-standard; white-space: normal; -webkit-tap-highlight-color: rgba(26, 26, 26, 0.301961); -webkit-text-size-adjust: auto;"></h3><p style="font-family: -webkit-standard; white-space: normal; -webkit-tap-highlight-color: rgba(26, 26, 26, 0.301961); -webkit-text-size-adjust: auto;"></h3> <h1><b> 看到园子里牡丹开得如此迎人,王宝先生即兴赋诗一首:</b></h1><h1><b><br></b><b>蔚家庄上牡丹开,<br></b><b>疑是群仙下瑶台。<br></b><b>嫣红姹紫展玉姿,<br></b><b>不负春光岁岁来。</b></h1><h1><b><br></b><b> 王宝先生出口成章,信手拈来的诗句朗朗上口,应景和时,让人击节赞叹。</b></h1><h1><b><br></b></h1><h1><b> 王老退休前曾任安康市群众艺术馆馆长,也担任过安康歌舞剧团团长,工作期间写词谱曲样样在行,退休后深研书画,一辈子畅游在艺术天地,活得自在洒脱。</b></h1> <h1><b> 原来欣赏牡丹,不一定要计划很长的时间,也不一定非要远去洛阳或者阿姑泉,只要准备好心情,和对的人一起站在一朵对的花前。</b></h1> <h1><b> 站在微风荡漾的牡丹园里,浸润着香氛,山风顽皮地掀动裙裾,我们抬头看向山坡对面,那舒缓的山腰间,坐落着古老的蔚家庄。</b></h1><h1><b><br></b></h1><h1><b> 那些古朴厚重的老房子,因地制宜,依山而建,高低错落,掩映在绿树黄花之间,依然保存着黄土墙黑瓦顶的乡村记忆。</b></h1><h1><b><br></b><b> 这些树啊草啊房屋啊庄稼啊,在这暮春时节,仿佛都在和煦的阳光下,安静地睡着,犹如一位看透一切的长者,早已波澜不兴,又如历经沧桑的智者,宠辱不惊。</b></h1><h3><b><br></b></h3><h1><b> 而老庄子对面的这片牡丹园,恰如初生的婴儿,用嘹亮的色彩和四溢的香气,宣告她崭新的降临。这片古老又年轻的土地上鼓荡着掩饰不住的蓬勃生机和饱满结实的活力。</b></h1> <h1> <b>总觉得自己的文字不够用,无法将眼前所见的别样的美和心中所感所悟完全表达。但幸好,我们还有一座取之不尽用之不竭的文化宝藏,那里有我们需要的文字和最丰盛的情感表达。</b></h1><h1><b><br></b><b> 此时,且让我们追随伟大的诗人们,和着他们笔下诗歌的韵律,欣赏这满园盛放的春色吧!</b></h1> <h1><div style="text-align: center;"><b>刘禹锡《赏牡丹》</b></div><div style="text-align: center;"><b><br></b></div><b><div style="text-align: center;"><b>庭前芍药妖无格,</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>池上芙蕖净少情。</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>唯有牡丹真国色,</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>花开时节动京城。</b></div></b></h1> <h1><div style="text-align: center;"><b>王维《红牡丹》</b></div><div style="text-align: center;"><b><br></b></div><b><div style="text-align: center;"><b>绿艳闲且静,</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>红衣浅复深。</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>花心愁欲断,</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>春色岂知心。</b></div></b></h1> <h1><div style="text-align: center;"><b>邵雍《洛阳春吟》</b></div><div style="text-align: center;"><b><br></b></div><b><div style="text-align: center;"><b>桃李花开人不窥,</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>花时须是牡丹时。</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>牡丹花发酒增价,</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>夜半游人犹未归。</b></div></b></h1> <h1><div style="text-align: center;"><b>徐凝《牡丹》</b></div><div style="text-align: center;"><b><br></b></div><b><div style="text-align: center;"><b>何人不爱牡丹花,</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>占断城中好物华。</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>疑是洛川神女作,</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>千娇万态破朝霞。</b></div></b></h1> <h1><div style="text-align: center;"><b>韦庄《白牡丹》</b></div><div style="text-align: center;"><b><br></b></div><b><div style="text-align: center;"><b>闺中莫妒新妆妇,</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>陌上面惭傅粉郎。</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>昨夜月照深似水,</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>入门唯觉一庭香。</b></div></b></h1> <h1><div style="text-align: center;"><b>刘禹锡《思黯南墅赏牡丹》</b></div><div style="text-align: center;"><b><br></b></div><b><div style="text-align: center;"><b>偶然相遇人间世,</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>合在增城阿姥家。</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>有此倾城好颜色,</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>天教晚发赛诸花。</b></div></b></h1> <h1><div style="text-align: center;"><b>白居易《牡丹》节选</b></div><div style="text-align: center;"><b><br></b></div><b><div style="text-align: center;"><b>绝代只西子,</b></div></b></h1><h1><div style="text-align: center;"><b>众芳惟牡丹。</b></div><b><div style="text-align: center;"><b>月中虚有桂,</b></div></b></h1><h1 style="text-align: center;"><b>天上漫夸兰。</b></h1> <h1><div style="text-align: center;"><b>白居易《惜牡丹》</b></div><div style="text-align: center;"><b><br></b></div><b><div style="text-align: center;"><b>惆怅阶前红牡丹,</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>晚来唯有两枝残。</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>明朝风起应吹尽,</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>夜惜衰红把火看。</b></div></b></h1> <h1><div style="text-align: center;"><b>范纯仁《牡丹》</b></div><div style="text-align: center;"><b><br></b></div><b><div style="text-align: center;"><b>牡丹奇擅洛都春,</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>百卉千花浪纠纷。</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>国色鲜明舒嫩脸,</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>仙冠重叠剪红云。</b></div></b></h1> <h1><div style="text-align: center;"><b>杜安世《玉楼春·三月牡丹呈艳态》</b></div><div style="text-align: center;"><b><br></b></div><b><div style="text-align: center;"><b>三月牡丹呈艳态。</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>壮观人间春世界。</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>鲛绡玉槛作扃栊,</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>淹雅洞中王母队。</b></div></b></h1> <h1><div style="text-align: center;"><b>皮日休《牡丹》</b></div><div style="text-align: center;"><b><br></b></div><b><div style="text-align: center;"><b>落尽残红始吐芳,</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>佳名唤作百花王。</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>竟夸天下无双艳,</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>独占人间第一香。</b></div></b></h1> <h1><div style="text-align: center;"><b>司马光《和君贶老君庙姚黄牡丹》</b></div><div style="text-align: center;"><b><br></b></div><b><div style="text-align: center;"><b>芳菲触目已萧然,</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>独著金衣奉老仙。</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>若占上春先秀发,</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>千花百卉不成妍。</b></div></b></h1> <h1><div style="text-align: center;"><b>邵雍《牡丹吟》</b></div><div style="text-align: center;"><b><br></b></div><b><div style="text-align: center;"><b>牡丹花品冠群芳,</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>况是其间更有王。</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>四色变而成百色,</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>百般颜色百般香。</b></div></b></h1> <h1><div style="text-align: center;"><b>白居易《买花/牡丹》</b></div><div style="text-align: center;"><b><br></b></div><b><div style="text-align: center;"><b>帝城春欲暮,喧喧车马度。</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>共道牡丹时,相随买花去。</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>贵贱无常价,酬直看花数。</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>灼灼百朵红,戋戋五束素。</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>上张幄幕庇,旁织巴篱护。</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>水洒复泥封,移来色如故。</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>家家习为俗,人人迷不悟。</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>有一田舍翁,偶来买花处。</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>低头独长叹,此叹无人喻。</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>一丛深色花,十户中人赋。</b></div></b></h1> <h1><b> 问起蔚先生栽种这片牡丹园的初衷,才知道他并不是学陶渊明躬耕南亩做一个逃避现实的隐士,也不是要靠这片园子创造什么所谓的经济价值。他是怀着满腔抱负,要为他执着追求的版画事业打造一处写生基地。</b></h1><h1><b><br></b></h1><h1><b> 他说:有了这片园子,在里面栽种上花草树木,这样一来,自己所在学校的学生们,县上乃至全国学习版画的同志们,一年四季都可以来这里免费写生,喜欢摄影的摄友们也可以来这里捕捉晨昏之间的光影变幻,还有画家诗人作家们,都可以来这里寻找灵感抒发幽情。即使什么都不做的一个闲人,同样可以来这里游目骋怀,静静地发一阵呆,然后披着夕阳的余晖,心平气和地离开。</b></h1><h3><b> </b></h3><h3><b> </b></h3><h1><b> 亲爱的朋友们,不管你来或不来,牡丹们都在蔚家庄的蓝天白云之下,安静而美好地等着您光临。当然,期待着您的还有热情好客的牡丹写生园主——蔚世生先生。</b></h1>