石画诗说——梅

塞上雨

<h3>  梅花,又名梅,别名:春梅、干枝梅、酸梅、乌梅,蔷薇科、杏属小乔木。梅原产我国南方,已有三千多年的栽培历史,无论作观赏或果树均有许多品种。</h3> <h3>  梅,独天下而春,作为传春报喜、吉庆的象征、从古至今一直被中国人视为吉祥之物。初生为元,是开始之本;开花为亨,意味着通达顺利;结子为利,象征祥和有益;成熟为贞,代表坚定贞洁。此为梅之四德。梅开五瓣,象征五福,即快乐、幸福、长寿、顺利与和平。</h3> <h3>  梅花是中国十大名花之首,与兰、竹、菊一起列为“四君子”,与松、竹并称为“岁寒三友”。</h3> <h3>  在中国传统文化中,梅以它的高洁、坚强、谦虚的品格,给人以立志奋发的激励。在严寒中,梅开百花之先,独天下而春。梅花已然是我们中华民族与中国的精神象征,具有强大而普遍的感染力和推动力。</h3> <h3>  在奇石大家族中,梅花石是我国特有的石种。奇石上有天然的花纹,酷似梅花或梅花树枝,故称“梅花石”。在墨黑、褐红或浅绿的底色上,布满了雪花白、柠檬黄、竹叶青等色彩组成的天然花纹,图案恰似连枝梅花,蛇曲宛转、栩栩如生。</h3> <h3>  自古以来,赞美梅花的诗句,描绘梅花的佳作,不但让喜爱梅花的高人逸士们得以一诉衷肠,更留给今人无限的审美愉悦和丰富的遐想。文学艺术史上,梅诗、梅画数量之多,足以令任何一种花卉都望尘莫及。</h3><h3>欣赏梅花石的画,品读梅花诗的情……</h3> <h3> 《赠范晔》&nbsp; </h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 南北朝 · 陆凯</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 折花逢驿使,寄与陇头人。</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 江南无所有,聊赠一枝春。</h3> <h3> 《黄鹤楼闻笛》</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 唐 · 李白</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 一为迁客去长沙,西望长安不见家。</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 黄鹤楼中吹玉笛,江城五月落梅花。</h3> <h3> 《江梅》</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 唐 · 杜甫</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 梅蕊腊前破,梅花年后多。 </h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 绝知春意好,最奈客愁何?</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 雪树元同色,江风亦自波。 </h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 故园不可见,巫岫郁嵯峨。</h3> <h3> 《新栽梅》</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 唐 · 白居易</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 池边新栽七株梅,欲到花时点检来。</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 莫怕长洲桃李嫉,今年好为使君开。</h3> <h3> 《早梅》</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 唐 · 柳宗元</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 早梅发高树,回映楚天碧。</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 朔风飘夜香,繁霜滋晓白。</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 欲为万里赠,杳杳山水隔。</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 寒英坐销落,何用慰远客。</h3> <h3> 《忆梅 》</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 唐 · 李商隐</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 定定住天涯,依依向物华。</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 寒梅最堪恨,常作去年花。</h3> <h3> 《杂诗》</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 唐 · 王维</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; (之一)</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 君自故乡来,应知故乡事。</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 来日绮窗前,寒梅著花未?</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; (之二)</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 已见寒梅发,复闻啼鸟声。 </h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 心心视春草,畏向玉阶生。</h3> <h3> 《杨柳枝词》</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 唐 · 刘禹锡</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 塞北梅花羌笛吹,淮南桂树小山词。</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 请君莫奏前朝曲,听唱新翻杨柳枝。</h3> <h3> 《上堂开示颂 》</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 唐 · 黄櫱禅师</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 尘劳迥脱事非常,紧把绳头做一场。</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 不经一番寒彻骨,怎得梅花扑鼻香。</h3> <h3> 《红梅》</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 宋 · 苏轼</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 年年芳信负红梅,江畔垂垂又欲开。</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 珍重多情关伊令,直和根拨送春来。</h3> <h3> 《赠岭上梅》</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 宋 · 苏轼</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 梅花开尽百花开,过尽行人君不来。 </h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 不趁青梅尝煮酒,要看细雨熟黄梅。</h3> <h3> 《红梅》 </h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 宋 · 苏轼</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 怕愁贪睡独开迟,自恐冰容不入时。</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 故作小红桃杏色,尚余孤瘦雪霜姿。</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 寒心未肯随春态,酒晕无端上玉肌。</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 诗老不知梅格在,更看绿叶与青枝。</h3> <h3> 《墨梅》</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 宋 · 朱熹</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 梦里清江醉墨香,蕊寒枝瘦凛冰霜。 </h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 如今白黑浑休问,且作人间时世妆。</h3> <h3> 《卜算子·咏梅 》</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 宋 · 陆游</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 驿外断桥边,寂寞开无主。</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 已是黄昏独自愁,更著风和雨。</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 无意苦争春,一任群芳妒。</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 零落成泥碾作尘,只有香如故。</h3> <h3> 《梅花绝句》</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 宋 · 陆游</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; (之一)</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 闻道梅花圻晓风, 雪堆遍满四山中。 </h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 何方可化身千亿, 一树梅花一放翁。</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; (之二)</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 幽谷那堪更北枝, 年年自分着花迟。 </h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 高标逸韵君知否, 正是层冰积雪时。</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; (之三)</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 雪虐风号愈凛然, 花中气节最高坚。 </h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 过时自会飘零去, 耻向东君更乞怜。</h3> <h3> 《梅花 / 梅 》</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 宋 · 王安石</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 墙角数枝梅,凌寒独自开。</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 遥知不是雪,为有暗香来。</h3> <h3> 《从张仲谋乞腊梅》</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 宋 · 黄庭坚</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 闻君寺后野梅发,香蜜染成宫样黄。</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 不拟折来遮老眼,欲知春色到池塘。</h3> <h3> 《临江仙 · 梅 》</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 宋 · 李清照</h3><h3>庭院深深深几许,云窗雾阁春迟。为谁憔悴损芳姿。夜来清梦好,应是发南枝。</h3><h3>玉瘦檀轻无限恨,南楼羌管休吹。浓香吹尽有谁知。暖风迟日也,别到杏花肥。</h3> <h3> 《红梅》</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 宋 · 王龟龄</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 桃李莫相妒,夭姿元不同。</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 犹余雪霜态,未肯十分红。</h3> <h3> 《雪梅》</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 宋 · 卢梅坡</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 梅雪争春未肯降,骚人阁笔费评章。</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 梅须逊雪三分白,雪却输梅一段香。</h3> <h3> 《山园小梅·其一 》</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 宋 · 林逋</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 众芳摇落独暄妍,占尽风情向小园。</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 疏影横斜水清浅,暗香浮动月黄昏。</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 霜禽欲下先偷眼,粉蝶如知合断魂。</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 幸有微吟可相狎,不须檀板共金尊。</h3> <h3> 《题杨补之画》</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 宋 · 楼钥</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 梅花屡见笔如神,松竹宁知更逼真。</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 百卉千花皆面友,岁寒只见此三人。</h3> <h3> 《寒夜 》</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 宋 · 杜耒</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 寒夜客来茶当酒,竹炉汤沸火初红。</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 寻常一样窗前月,才有梅花便不同。</h3> <h3> 《白梅》</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 元 · 王冕</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 冰雪林中着此身,不同桃李混芳尘。</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 忽然一夜清香发,散作乾坤万里春。</h3> <h3> 《墨梅 》</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 元 · 王冕</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 吾家洗砚池头树,朵朵花开淡墨痕。</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 不要人夸颜色好,只留清气满乾坤。</h3> <h3>  《再和杨公济梅花十绝》</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 元 · 赵孟頫</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 天教桃李作舆台,故遣寒梅第一开。</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 凭仗幽人收艾纳,国香和雨入青苔。</h3> <h3> 《咏梅花》</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 明 · 文征明</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 小树梅花彻夜开,侵晨雪片趁花回。 </h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 即非雪片催梅花,却是梅花唤雪来。</h3> <h3> 《画梅》</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 明 · 方孝孺</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 微雪初消月半池,篱边遥见两三枝。</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 清香传得天心在,未话寻常草木知。</h3> <h3> 《山中雪后》</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 清 · 郑燮</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 晨起开门雪满山,雪睛云淡日光寒。 </h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 檐流未滴梅花冻,一种清孤不等闲。</h3> <h3>  《卜算子·咏梅 》</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 毛泽东</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 风雨送春归,飞雪迎春到。</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 已是悬崖百丈冰,犹有花枝俏。</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 俏也不争春,只把春来报。</h3><h3>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 待到山花烂漫时,她在丛中笑。</h3><h3>(读陆游咏梅词,反其意而用之。)</h3> <h3>谢谢欣赏《石画诗说——梅》!《石画诗说》系列之四——兰,有待后续!</h3>