禅慧

雨庵

<p class="ql-block"> 小序</p><p class="ql-block"> 贵州多山,我生于斯长于斯作于斯,是地道的山里人。尽管在小城市里当老师、当律师都快退休了,但回想起来最值得留恋的,只有那一边放牛、一边读书的少年时光。因为,心里有比天上白云更高的志向,把遍地的石板都写满了题目和想法……我最引以为傲的角色,还是那个幸福的“牧童”。</p><p class="ql-block"> 牧童最留恋的则是放牛在山上,山雨欲来时钻进自己用树枝临时搭成的小小的“屋子”,欣赏着被大风刮得斜斜的雨线,甚是愜意!承载这份惬意和快乐的雨中的小屋,被我长久地存入记忆宝盒,后来成了我的笔名,叫雨庵。</p> <p class="ql-block"> 问道</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block"> 可道非常道,其为天地根。</p><p class="ql-block"> 智者可参悟,常人谨依循。</p> <p class="ql-block"> 有感</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block"> 心海澄澈即慧明,世间唯美是精神。</p> <h3> 滴水可照婵娟,点心也有佛性。</h3> <p class="ql-block">   众生当快乐</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block"> 快乐其实很简单,它是人性最原始、最本能的部分。正因如此,刘姥姥在大观园里,纵然只是短暂的做客,也这般快乐。而那些大观园里的主人们,尽管拥有大观园乃至贾府,却不尽开心,甚至反而很痛苦。其根源就在于不明白这快乐的真谛。癞头和尚和跛足道人已经编了歌来唱呀,却只唱醒了甄氏等极个别人……</p><p class="ql-block"> 平日里人们常说一句话——你想多了!我觉得这快乐,也真是被众生想多了,想复杂了,所以反而弄丢了。君不见,为拥有小三而抛妻弃子者,为拥有巨财而贪得无厌者……这些人成天处心积虑,神不守舍,岂能快乐?</p><p class="ql-block"> 要上班去了,暂聊这些。但将未尽之言浓缩成小诗一首,请大家品评:</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 居高闻声远,心平享福多。</p><p class="ql-block"> 名利皆外物,烟云过眼前。</p><p class="ql-block"><br></p> <h3> 钱之奴</h3><h3> 终朝只恨聚无多,及到多时眼闭了!</h3> <h3> 商山早行 唐温庭筠 晨起动征铎,客行悲故乡。 鸡声茅店月,人迹板桥霜。 槲叶落山路,枳花明驿墙。 因思杜陵梦,凫雁满回塘。<br></h3> <p class="ql-block"> 读后感言</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block"> 日暮投野店,鸡呜又催发。</p><p class="ql-block"> 碎了乡愁梦,戴月踏霜滑。</p> <h3> 空手把锄头</h3><h3> 南朝禅师善慧大士(傅翕)</h3><h3> 空手把锄头,步行骑水牛。</h3><h3> 人从桥上过,桥流水不流。</h3> <p class="ql-block"> 读红楼梦感怀得联</p><p class="ql-block"> 辛酸泪写荒唐言,痴人梦醒癫人魇。</p><p class="ql-block"> </p> <p class="ql-block"> 情为何物</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block"> “问世间,情为何,直教生死相许?”这是元好问《摸鱼儿.雁丘词》所留下的千古名句,也是关于人类情爱的千古之问。《红楼梦》用佛教的因果轮回观回答了这个问题。那么,“直教生死相许”的情究竟是什么呢?是前世缘定。因为缘定是必偿之债,且唯情可偿,所以林黛玉“欠泪的泪干了”……</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 前世有缘定,今生果遇着。</p><p class="ql-block"> 情债须情还,生死相蹉跎。</p><p class="ql-block"> </p> <h3> 《好了歌》解</h3><h3> 甄士隐</h3><h3> 陋室空堂,当年笏满床;衰草枯杨,曾为歌舞场。蛛丝儿结满雕梁,绿纱今又糊在蓬窗上。说什么脂正浓、粉正香,如何两鬓又成霜?昨日黄土垅头送白骨,今宵红绡帐底卧鸳鸯。金满箱,银满箱,转眼乞丐人皆谤。正叹他人命不长,哪知自己归来丧!训有方,保不定日后做强梁;择膏粱,谁承望流落在烟花巷!因嫌纱帽小,致使锁枷扛;昨怜破袄寒,今嫌紫蟒长。乱烘烘你方唱罢我登场,反认他乡是故乡。甚荒唐,到头来都是为他人做嫁衣裳。<br></h3> <h3>心如止水照浮云</h3> <p class="ql-block"> 痴福</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block"> 佛笑世人痴,或许痴亦福。</p><p class="ql-block"> 痴痴等来世,一生不觉苦。</p> <p class="ql-block"> 乐趣</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block"> 但见水中沉浮云,不觉耳畔有蝉声。</p><p class="ql-block"> 躬耕山里不知岁,粗茶淡饭睡天明。</p><p class="ql-block"> </p> <p class="ql-block"> 山人感怀</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block"> 山中若世外,云掩不染尘。</p><p class="ql-block"> 客来推石扉,文明迎上宾。</p><p class="ql-block"> </p> <p class="ql-block"> 阅图多情叹</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block"> 冰火两世界,咫尺紧相邻。</p><p class="ql-block"> 造化真神奇,阴阳一线分。</p> <p class="ql-block"> 赏白石大师画有得</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block"> 大师大手笔,随心挥奇迹。</p><p class="ql-block"> 画外更有画,妙处题中题。</p> <h3>这样做,那样想;向前走,回头看。</h3> <h3>【转】谋事</h3><h3>料无事,必有事。 怕有事,必无事。 无事如有事提防,可防意外之事。 有事如无事提防,可消局中之危。<br></h3> <p class="ql-block"> 过路</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block"> 有人说,闯红灯者,闯成功能早几十秒,闯失败却要早几十年。这话说得太深刻了,可惜没几个人在乎!</p><p class="ql-block"> 君不见,有的狗都能按红停绿行过班马线,以万物之灵自诩的人类竟如此难以教化,着实令人费解!!!</p> <h3>唉,还是安全重要,等等吧!</h3> <p class="ql-block"> 读美文有感留言并带回一份</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block"> “一朝被蛇咬,十年怕井绳。”这大底可比喻从不幸婚姻中解脱出来的女性们的心态。既如此,婚姻选择固然不可不慎。“慎”仅强调了要重视这一层含义,更重要的是得有个科学的择偶标准。这个标准是什么?现尚无定论,需抓紧构建。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 安得婚姻皆和美?</p><p class="ql-block"> 户户家家尽欢颜。</p><p class="ql-block"> 人生百载开怀过,</p><p class="ql-block"> 纵无来世亦不悔!</p> <h3>励学篇 宋 · 宋真宗 富家不用买良田,书中自有千钟粟。 安居不用架高楼,书中自有黄金屋。 娶妻莫恨无良媒,书中自有颜如玉。 出门莫恨无人随,书中车马多如簇。 男儿欲遂平生志,五经勤向窗前读。<br></h3> <p class="ql-block"> 阅图美感(一)</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block"> 茫茫银世界,绵绵草花白。</p><p class="ql-block"> 傲然一点红,佳人立秋风。</p> <p class="ql-block"> 阅图美感(二)</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block"> 君为秋天使,飘若一瓣花。</p><p class="ql-block"> 淡雅且高洁,秋色绽芳华。</p> <p class="ql-block"> 阅图美篇(三)</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block"> 我越发感觉到人与服饰结合的神迷性:拓展了无限遐想的审美空间。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 美人妙着装,观者自神驰。</p><p class="ql-block"> 娇花因薄雾,犹恐风一丝。</p> <p class="ql-block"> 百味人生</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block"> 读了一些关于艺术的美篇(尤其是书画和摄影),我越发感觉出,这艺术似乎有两个方向:一是把生活展开——就像切西瓜——让人们加以品味;一是将生活卷褁——就像褁卷粉——让人们自己去猜测、分辨人生百味!</p> <p class="ql-block"> 阅大漠图感怀</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block"> 驼队过后沙没痕,犹如历史被封尘。</p><p class="ql-block"> 回望祖先千年路,好似一本无字书。</p> <p class="ql-block"> 阅大漠感怀(二)</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block"> 茫茫大漠地,万古无人烟。</p><p class="ql-block"> 胡杨传生命,风儿来耕田!</p> <p class="ql-block"> 阅大漠图感怀(三)</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block"> 沙中现古楼,宅主是何人?</p><p class="ql-block"> 沧海变桑田,天地运不休。</p> <p class="ql-block"> 咏榕</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block"> 榕树气生根,千丝万条绳。</p><p class="ql-block"> 着地添百足,独木若一林。</p><p class="ql-block"> 贴身增健体,枯木复青春。</p><p class="ql-block"> 造化成此物,妙趣又长生。</p> <p class="ql-block"> 阅美篇美人图不禁失言</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block"> 美人入画来,秋色增光辉。</p><p class="ql-block"> 疑是在梦里,长驻不愿回!</p> <h3>林间翻飞一彩蝶,停在树上幻佳人!</h3> <p class="ql-block"> 阅美篇有感留言并复制</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block">纵然饥渴难耐,仍时刻提醒自己:“别嘴馋,可能有毒!”这就是有底线思维,能守底线。这样的男人,什么样的风景都可欣赏!</p> <p class="ql-block"> 新好了歌</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block"> 世人都说娇妻好,百头偕老最为高。</p><p class="ql-block"> 朝秦暮楚做儿戏,家风根本全败了。</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block"> 世人都说金钱好,君子爱财须有道。</p><p class="ql-block"> 唯利是图不知足,古来几人幸福了?</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 世人都说儿孙好,传家品德最重要。</p><p class="ql-block"> 生而为人缺德性,希里糊涂就没了。</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block"> 世人都说做官好,为官应廉洁自好。</p><p class="ql-block"> 贪赃枉法满私欲,头连乌纱全丢了!</p> <h3> 嘲顽石诗 (转)</h3><h3>女娲炼石已荒唐,又向荒唐演大荒。</h3><h3>失去幽灵真境界,幻来亲就臭皮囊。</h3><h3>好知运败金无彩,堪叹时乖玉不光。</h3><h3>白骨如山忘姓氏,无非公子与红妆。</h3> <h3>利剑山中悬,原是一线天。</h3> <p class="ql-block"> 观古楼图感怀</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block"> 古人乐登高,留下楼重重。 </p><p class="ql-block"> 高楼千古在,过客影无踪。</p> <p class="ql-block"> 忆大漠偶成句</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block"> 茫茫沙世界,缈缈人迹罕。</p><p class="ql-block"> 生存已奢事,名利有何干!</p> <h3>茫茫大漠无人烟,跑马观沙是过客。</h3> <p class="ql-block"> 胡杨小赞</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block"> 树中风流数胡杨,</p><p class="ql-block"> 堪为世上老寿星。</p><p class="ql-block"> 傲立大漠三千年,</p><p class="ql-block"> 陪了多少百岁人?</p> <p class="ql-block"> 一次关于婚姻讨论的留言</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block"> 我发现这是我读过的美篇中讨论最热烈、最深刻的一篇;也是参与人数较多、讨论角度较广的一次大讨论。而且我觉得这个话题也是最值得深入讨论的话题,因为中国婚姻走在从包办到自主的路上,已呈现出价值观的巨大差异……离婚现象的普遍性存在让人们不得不反思婚姻的本质和功能,反思东西方婚姻的差异性(因文化传统不同)等等,有这样的思考和讨论的广泛、持续,人性才能不断得以进化,我们才真正是在追求美好生活……</p><p class="ql-block">说了半天,得对主题发过言。我的观点:一,婚姻,一半是爱情,一半是责任;二,本质上应坚守夫妻的本份,形式上不必千篇一律……余容后述(我是婚姻律师,所以说得差点刹不住车了)。</p><p class="ql-block"> 自古有定律,家兴国才兴。</p><p class="ql-block"> 家庭能兴旺,婚姻是根本。</p><p class="ql-block"> 爱情作基础,维系靠责任,</p><p class="ql-block"> 步入新时代,中华更文明!</p><p class="ql-block"> </p> <p class="ql-block"> 阅男子体操照有感</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block"> 满目女子娇弱态,男儿阳刚几回闻?</p><p class="ql-block"> 眼前这般筋骨舞,乃我中华真精神!</p> <p class="ql-block"> 摊婆</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block"> 南北二摊婆,交颈聊天多。</p><p class="ql-block"> 有此二人在,兴义不寂寞!</p> <h3>阿扁当政去蒋化,蒋公着急商对策!</h3> <h3>人类奥迷</h3><h3>1.从第一人直立到第一个文字出现经过了多少世纪;</h3><h3>2.为什么不同区域各自出现的文明会相似得如出一辙(譬如房屋);</h3><h3>3.性事</h3><h3>人间性事,理智时叫做爱,冲动时叫泄欲。而且恰这件事处理得远不如动物。动物按时交配,不乱生育,而且精心哺育孩子,全然遵从于道;而人类呢?几人依道几人真???</h3><h3><br></h3><h3> 爱不爱兮书中演,</h3><h3> 世间情爱几人真?</h3><h3><br></h3><h3> 人生多奥妙,性事两茫茫。</h3><h3> 可道非常道,岁月演大荒!</h3> <p class="ql-block"> 读美篇有感得短联一组</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block"> 好,坏。</p><p class="ql-block"> 美篇,秀色。</p><p class="ql-block"> 抒情怀,作性感。</p><p class="ql-block"> 舞文弄墨,装腔作势。</p><p class="ql-block"> ……</p> <p class="ql-block"> 偶得</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block"> 市中有桃园,入口在心门。</p><p class="ql-block"> 静坐茶一杯,冥思绝凡尘。</p> <p class="ql-block"> 阅图感美</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block"> 美在气质勿雕琢,不经意间展现多。</p><p class="ql-block"> 披红挂绿转身子,弄巧成拙逐逝波。</p><p class="ql-block"> </p> <h3> 功名成树人,情爱误朱安!</h3> <p class="ql-block"> 赏书法有得</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block"> 书无恒法近道美,</p><p class="ql-block"> 人各有志品醇良!</p> <p class="ql-block"> 梦醒东坡</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block"> 苏子涉险恶,黄州出东坡。</p><p class="ql-block"> 遥想周郎事,赤鼻修杰作。</p> <p class="ql-block"> 自遣诗</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block"> 壮时不慎老来忧,闲钱无多常护肘。</p><p class="ql-block"> 幸有几许真学问,书中偶得逍遥游。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 有感</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block"> 有水便是河,无水便是可。</p><p class="ql-block"> 去掉河边水,加人便是何。</p><p class="ql-block"> 周瑜孔明皆作古,当今时代贤者何?</p> <h3> 夜雪</h3><h3> 【唐】白居易</h3><h3> 已讶衾枕冷,复见窗户明。</h3><h3> 夜深知雪重,时闻折竹声。</h3> <p class="ql-block"> 闲即福</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block"> 有事当专心,无事细品茗。</p><p class="ql-block"> 有事亦无事,享福在心平。</p><p class="ql-block"> </p> <h3> 砥柱矶上,居高临下,背城面水,因位居资水、邵水两条清流汇合处,故以“双清”命名。该景区是由砥柱矶、高庙潭等自然景观和古寺庙、古亭阁、古碑刻等人文景观组成的综合性风景区。砥柱矶是一座伸入资江中流略如半岛形高峻而陡峭的山峰,危石嶙峋,峭壁高耸,脚下的高庙潭素湍碧波,倒景回清。峰本无名,明嘉靖十七年(1538)二月,湖广巡抚顾嶙见其“当水之冲,甚奇特”,遂题名“砥柱矶”,并赋五律:“昆仑一卷石,飞落碧江唇,静日浮佳气,中流立此身,楼台悬峭景,桃李点芳春,阅尽狂澜色,何须问水神?” 矶上有朱亭,又叫亭外亭,亭上有清末诗人徐小松写的一幅楹联:“云带钟声穿树去,月移塔影过江来”。亭侧有高庙,原名康济庙,宋徽宗赵佶曾经题额“康济”。清代皇室敬重关羽,康熙年间更名关帝庙。“双清胜揽”之双清亭为纯木结构,六角重檐,脊饰龙凤,雀替斗拱,绕以明廊,游人可凭栏远眺,小憩怀宜。</h3> <h3>【网海拾贝】</h3><h3>“风动钟声穿树去,月移塔影过江来”</h3><h3>出处不详。总体来看,这是一幅好对联。但我认为,“穿树”似应改为“入林”才妥。</h3> <h3><br></h3><h3>球表面面积中,海洋约占70.78%,海拔1000米以上高山地区约占13.15%,沙漠约占2.92%.</h3> <p class="ql-block">视角.路线.命运</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block">这般挑水之原因</p><p class="ql-block">甲:嘿嘿,想让我一个人去挑水?门都</p><p class="ql-block">没有,我偏要扛着你俩去挑!!!</p><p class="ql-block">或者</p><p class="ql-block">乙:要我挑水可以,你俩得扛着我挑!</p><p class="ql-block">亦或</p><p class="ql-block">丙:咳!我才不会那么傻,一个人看</p><p class="ql-block">家,干脆我扛着你俩去挑水!</p> <p class="ql-block"> 阅图有感</p><p class="ql-block"> 牧童</p><p class="ql-block"> 炊烟送夕阳,荷锄向山月。</p><p class="ql-block"> 山中常无事,耕耘乐自得。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 登山</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block"> 登山能绝顶,人世览无遗。</p><p class="ql-block"> 不似在半途,空中闻鸟语。</p> <p class="ql-block">有感于职院元旦晚会</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block">如观春晚久凝神,</p><p class="ql-block">舞者原是职院人。</p><p class="ql-block">台上作师常教训,</p><p class="ql-block">岂知弟子胜先生!</p> <p class="ql-block"> 雪里鸟</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block"> 雪地无食鸟乱飞,忽东忽西空扑腾。</p><p class="ql-block"> 降雪于人乃祥瑞,于鸟有益不曾闻。</p> <p class="ql-block"> 一八年冬赴石灰村舅父寿筵</p><p class="ql-block"> 携甥思纬游屋后山林留笔</p><p class="ql-block"> 牧童</p><p class="ql-block"> 雾里看冬景,松鼠也弄人。</p><p class="ql-block"> 落足踏残雪,举头触寒冰。</p><p class="ql-block"> 南国雪可贵,得见美心情。</p><p class="ql-block"> 林中至乐者,舅舅和外甥。</p> <h3> 高天来瑞雪,大地白茫茫。</h3><h3> 虫儿都没了,小鸟心慌慌。</h3> <p class="ql-block"> 元旦感怀</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block"> 元日启新岁,旦夕复旦夕。</p><p class="ql-block"> 快意三杯酒,乐乐度春秋。</p> <p class="ql-block"> 光阴</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block"> 昔人常恨光阴短,苦劝后生莫贪玩。</p><p class="ql-block"> 少年不解其中味,蹉跎到老复空叹。</p><p class="ql-block"><br></p> <h3>人生难得是欢聚,唯有别离多。</h3><h3>一斛浊酒尽余欢,今宵别梦寒。</h3><h3> ——李叔同</h3> <p class="ql-block"> 登山</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block">人生犹登山,早發須迅步。</p><p class="ql-block">古來至憾者,天黑止半途。</p> <p class="ql-block"> 端午·草药</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block">时序值端午,街头尽草药。</p><p class="ql-block">白蛇尚回避,新冠应难逃。</p><p class="ql-block">门旁新艾草,嘴上戴口罩。</p><p class="ql-block">良药加良心,世人运道好。</p> <p class="ql-block">无独有偶,拙联求对:</p><p class="ql-block">阅旧照忆同窗直叹光阴逝水君不见如诗韶华已花甲</p> <p class="ql-block"> 观照吟</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block">老照片中阅旧事,</p><p class="ql-block">历历如新眼前行。</p><p class="ql-block">前日孩童今作壮,</p><p class="ql-block">方觉畏老已老身。</p><p class="ql-block">光阴逝水为古训,</p><p class="ql-block">如金韶华总磋砣?</p><p class="ql-block">河中卵石历万劫,</p><p class="ql-block">须经磨难可慧明。</p> <p class="ql-block">大凉山</p> <p class="ql-block">狂草一笔连天地,</p><p class="ql-block">英雄万仞上云端。</p> <p class="ql-block">退休诗</p><p class="ql-block">雨庵</p><p class="ql-block">年已花甲下讲坛,</p><p class="ql-block">歇鞭驻马入南山。</p><p class="ql-block">清茶半盏书一卷,</p><p class="ql-block">水停云起因自然。</p> <p class="ql-block">游贵阳白水河</p><p class="ql-block">雨庵</p><p class="ql-block">山间一小河,聚来游人多。</p><p class="ql-block">烧烤长岸列,石子浅底磨。</p><p class="ql-block">粼粼波光里,悄悄岁月过。</p><p class="ql-block">忽见山头上,夕阳正落坡。</p> <p class="ql-block">秋思</p><p class="ql-block">雨庵</p><p class="ql-block">又立秋了,已进入收割的季节。或许,硬要到了这个时候,才会严肃地思考:我能收割什么——有什么是我可以收割的?</p><p class="ql-block">自然的季节倒是周而复始的循环着,这一个秋季过去了,还有下一个秋季会来,而人生的秋季却仅仅就这么一回。</p><p class="ql-block">人生的秋季,实在太重要了,值得重重的珍惜,好好的安排!</p> <p class="ql-block">半夜醒来,因见女儿发来的(我的)的照片,感而言之。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">观照吟</p><p class="ql-block">雨庵</p><p class="ql-block">旧照阅来感觉新,</p><p class="ql-block">曾经往事犹梦痕。</p><p class="ql-block">怱怱岁月东流水,</p><p class="ql-block">悟得惜时是暮吟。</p> <p class="ql-block">月半</p><p class="ql-block">雨庵</p><p class="ql-block">年年有个七月半,</p><p class="ql-block">前人风俗后人传。</p><p class="ql-block">先祖于心存敬畏,</p><p class="ql-block">子子孙孙可安然。</p> <p class="ql-block">传文化</p><p class="ql-block">小时候随父亲劳作,常听他唱一些动听的歌谣。至今仍能凭记忆零零星星哼上几句,并试图查找到完整的内容。然而,尽管已动用网络技术和大数据,都无从寻影。那些内容很可能来源于孝歌,因为过去家乡老人去世兴唱(对)孝歌,父亲在这方面甚为擅长。甚至可能是父亲把小说里的故事套用作孝歌的唱词来唱也难说,因为父亲酷爱小说,有丰富的情节积累。</p><p class="ql-block">讲到这些,我颇有感慨:生活是个熔炉,它要把人的灵魂炼成丹丸——文化,并据以传世、教化,而只有灵魂被炼成了丹丸的人才可以流传不衰,因为他们的灵魂融入了这个民族的文脉,成了文化基因。</p> <p class="ql-block">  中秋月</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block">昨夜把酒待明月,</p><p class="ql-block">三更依然是黑天。</p><p class="ql-block">记得前夜曾朗照,</p><p class="ql-block">未到中秋意不虔。</p><p class="ql-block">人生几时依算计?</p><p class="ql-block">万事般般是个缘。</p><p class="ql-block">水停云起因自然,</p><p class="ql-block">能诗能酒亦神仙。</p> <p class="ql-block">  因见贪腐丛生,感叹人性劣变,故发数言以为劝。 </p><p class="ql-block"> 殊途殊归</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block">凡人生来不一样,</p><p class="ql-block">内质外皮两茫茫。</p><p class="ql-block">更言修为与际遇,</p><p class="ql-block">贤愚贵贱难相当。</p><p class="ql-block">百年过后皆作土,</p><p class="ql-block">精神归途各一方。</p><p class="ql-block">正气轻扬归天道,</p><p class="ql-block">十八层里锁孽障。</p> <p class="ql-block">  沐着秋风,独自入山,适得几分难有的超然与洒脱,真可谓人在画中游也!</p><p class="ql-block"> 入景</p><p class="ql-block">   雨庵</p><p class="ql-block">  出门入秋景,</p><p class="ql-block">  飞鸟伴我行。</p><p class="ql-block">  花间迷蜂蝶,</p><p class="ql-block">  尘事不扰心。</p> <p class="ql-block">  思诗诗</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block">近来无诗也有思,</p><p class="ql-block">细想诗词亦荒唐。</p><p class="ql-block">写的常是作者意,</p><p class="ql-block">隔着肚皮费思量。</p><p class="ql-block">更嫌汉字义域广,</p><p class="ql-block">遣词用字难准当。</p><p class="ql-block">一首古诗百样解,</p><p class="ql-block">前人无意后人忙。</p> <p class="ql-block">  勿愧本心</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block">闲来翻阅旧笔记,</p><p class="ql-block">曾也大志齐高云。</p><p class="ql-block">四十年来随风转,</p><p class="ql-block">悟时已然成老身。</p><p class="ql-block">以此启示后来者,</p><p class="ql-block">认清自我是本根。</p><p class="ql-block">立志还须恒践履,</p><p class="ql-block">回首来路无悔心。</p> <p class="ql-block">  因果人生</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block">昨日之我今时我,</p><p class="ql-block">果由因生因生果。</p><p class="ql-block">我之成我原自为,</p><p class="ql-block">推给命运说不过。</p><p class="ql-block">四柱八字本玄幻,</p><p class="ql-block">几人参透几人乐?</p><p class="ql-block">人生自主且慎行,</p><p class="ql-block">各因秉性自在多。</p> <p class="ql-block"> 颜赞</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block">冰肌玉骨貌若花,</p><p class="ql-block">仙女下凡董永家。</p><p class="ql-block">路遇君子作看客,</p><p class="ql-block">一道风景好评价。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">两个和尚【转裁】</p><p class="ql-block">  有两个和尚分别住在相邻的两座山上的庙里。</p><p class="ql-block">  两山之间有一条溪,两个和尚每天都会在同一</p><p class="ql-block">  时间下山去溪边挑水。不知不觉已经过了五</p><p class="ql-block">  年。突然有一天,左边这座山的和尚没有下山</p><p class="ql-block">  挑水,右边那座山的和尚心想:“他大概睡过头</p><p class="ql-block">  了。”便不以为然。哪知第二天,左边这座山的</p><p class="ql-block">  和尚,还是没有下山挑水,第三天也一样,直</p><p class="ql-block">  到过了一个月,右边那座山的和尚想:“我的朋</p><p class="ql-block">  友可能生病了。”于是他便爬上了左边这座山去</p><p class="ql-block">  探望他的老朋友。当他看到他的老友正在庙前</p><p class="ql-block">  打太极拳时。他十分好奇地问:“你已经一个月</p><p class="ql-block">  没有下山挑水了,难道你可以不喝水吗?”左边</p><p class="ql-block">  这座山的和尚指着一口  井说:“这五年来,我每天做完功课后,都会抽空挖这口井。如今,终</p><p class="ql-block">  于让我挖出水,我就不必再下山挑水,我可以</p><p class="ql-block">  有更多时间练我喜欢的太极拳了。”</p><p class="ql-block">  我们常常会忘记把握下班后的时间,挖一口属</p><p class="ql-block">  于自己的井,培养自己另一方面的实力。这样</p><p class="ql-block">  在未来当我们年纪大了,我们还依然会有水</p><p class="ql-block">  喝,而且还能喝得很悠闲。11</p> <p class="ql-block">  人生?人生?</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block">世上诸端大学问,</p><p class="ql-block">最难参透是人生。</p><p class="ql-block">未明人道意何谓,</p><p class="ql-block">少年转眼已老身。</p><p class="ql-block">后辈循着前辈走,</p><p class="ql-block">得失休咎可分明。</p><p class="ql-block">传家重在传文化,</p><p class="ql-block">承上启下须认真。</p> <p class="ql-block">年味</p><p class="ql-block">雨庵</p><p class="ql-block">今天又是过年了,不禁想起小时候过年的感受——浓浓的年味!</p><p class="ql-block">过年这天的中心工作,就是年饭:做一桌丰盛的饭菜,供饭(请祖先们享用),然后吃年饭。过年不仅是对一年辛勤劳作的总结,更祈求祖先保佑,年饭内容无疑是一年中最丰盛的。但年味很大程度是体现在它的节日氛围上。</p><p class="ql-block">供饭时每家都要放一大串鞭炮,鞭炮响声的先后就自然反映了那个寨子几十户人家供饭的时间先后:最先响起鞭炮声的人家占了鳌头,继而是第二名,第三名……高峰的时侯,是一片炸了锅的轰隆声。而最末那家,多半是带着些拿了最差成绩一样的羞怯去点燃引线的。为什么会有这样的压力呢?因为人们心里都认定了这顿饭的位次先后,将预示来年的生产成绩的名次。所以,大家争先恐后,存在着心照不宣的竞赛!</p><p class="ql-block">因为父亲从屯脚带来的供饭礼仪内容很是丰富,所以,我们家每年的年饭鞭炮声大都是响在中间,从未得过第一名,当然也从未居过末位。</p><p class="ql-block">父亲的供饭礼仪包括供四关菩萨、供药王菩萨、供家神。供家神的时候,我们都要给老祖人磕头——面对那一大桌一年只有一次的丰盛大餐,给正在香烟缭绕中享用着供食的祖先们行跪拜之礼。然后肃立于旁,静静的侯着。纸钱化尽,即标志祖人已享用过了,吃年饭开始了。吃年饭第一碗不能泡汤,因为这样来年出门容易遭雨淋。</p><p class="ql-block">别急,在动筷子前还要先盛一碗饭、各样菜都夹点,放在半边。这是要给看家狗吃的。等人吃好了才轮到狗吃年饭,我们按大人的要求,目不转睛的盯着它第一口吃的是什么!因为按风俗,这将预示着来年什么最贵。比如,它第一口吃豆腐,来年大豆可能会贵,要多种点大豆。</p><p class="ql-block">这年味,除了年饭,还有压岁钱、守田坎等等其他构成元素。其中,发压岁钱是孩子们至为期盼的环节。因为得了压岁钱可以自己支配,拿去买自已喜欢的东西。我们小时候,父母很少有钱,得个三五块钱就足够开心了!</p><p class="ql-block">这晚上睡觉比平时晚得多,要大人小娃一起多熬一会夜,叫“守田坎”,说是为了让自家田坎不被大水冲垮;还有,要吃萝卜、干蔗之类的东西,叫“咬春”;要把煮饭锅涮干净并用一个簸箕盖好,说天亮后可能有收获(好像说是灶王送的);睡觉前洗脚不能过膝盖,说这样的话,你去哪家都可能会过了饭点。</p><p class="ql-block">还有哦,明早上要早起去担水,初一早上第一个到井里担水的人,他那担水叫“银水”,很珍贵的。记得龙滩的银水多是被周小狗家父亲摸黑抢了去!</p><p class="ql-block">如今的过年之所以年味索然,正是因为少了仪式感,少了文化内涵。</p> <p class="ql-block">新运启元</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block">去年昨已除,今岁又启元。</p><p class="ql-block">心境若清零,定然好运连。</p><p class="ql-block">世界如转轮,周而复始演。</p><p class="ql-block">人于大化中,心净自得闲。</p> <p class="ql-block"> 数据旅游梵净山</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block">赴游未遂心,搜阅前人文。</p><p class="ql-block">伟哉武陵峰,矗立黔东境。</p><p class="ql-block">层峦错罗叠,峥嵘入高云。</p><p class="ql-block">谁为神斧功?迎佛驻金顶。</p><p class="ql-block">根基在凡土,向上纯魂灵。</p><p class="ql-block">心净才梵净,修为在凡尘。</p> <p class="ql-block">  正月初七,难得的好天气。我如愿以偿游览了贵州佛教胜地梵净山,登临金顶,甚感震撼,诗叙心情。</p><p class="ql-block"> 游梵净山</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block">西线由山道,冰雪常连绵。</p><p class="ql-block">山高云幻化,金顶有无间。</p><p class="ql-block">不敢多仰望,黑峰尤威严。</p><p class="ql-block">生灵系寒索,人串攀如猿。</p><p class="ql-block">放手宁惊魂,睁眼是梵天。</p><p class="ql-block">世界尽空澈,返身是福田。</p> <p class="ql-block">在抖音里常遇上漂亮的女孩,她们的身体展示也非常大胆。起初我还有些不习惯,但仔细想想也大可不必惊怪。</p><p class="ql-block">在古代,帝王都是三宫六院,多数男子都是三妻四妾。说明男人的性欲望很强。那么女子呢?虽然当皇帝的只有武则天,但已可说明一些不便直言的道理。因为心理学家弗洛伊德说:“人类的一切痛苦,都是因为性欲得不到满足”。所以,放松一下,有利精神健康!</p> <p class="ql-block">人生最美好的回忆几乎都源自童年(“穿鼻子”上小学之前那段),所以作父母者,应尽量给孩子一个完整、快乐的童年,这将是他们人生的幸福源泉——一座可开发一生的宝藏!</p> <p class="ql-block">人生话题三言两语</p><p class="ql-block">人生是世间最大的难题,绝大多数人过完了一生却说不准这人生是什么味道,更参不透人生真谛。有人说,人生是一场没有剧本的戏,是一次没有返程的旅行,这些都显然属于“人生”的内涵,但不全面。</p><p class="ql-block">哲人们说,人生本无意义,意义是每个人自已赋予的。我极为赞成,于是常常反思我所赋予自己人生的意义是什么,并努力继续赋予!</p> <p class="ql-block">  砍柴的陪放羊的聊天,误了砍柴。生活中类似的现象必定不少。值得深思的是,可能那放羊的(工于心计)是有意让砍柴的误事。更可怕的是,那砍柴的因此误了人生,岂不更冤!</p> <p class="ql-block">  自性光明</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block">喷薄一轮云海生,</p><p class="ql-block">初时殷红后炽烈。</p><p class="ql-block">日日自来布德泽,</p><p class="ql-block">世间万类蒙厚恩。</p><p class="ql-block">欲赏日出必高处,</p><p class="ql-block">一派红光照激情。</p><p class="ql-block">寻得人性达自然,</p><p class="ql-block">心中才是真光明。</p> <p class="ql-block">   子规声里樱桃红</p><p class="ql-block"> 熟悉的急促的“㗭希,㗭希…”叫声的乌鸣又来了,是失眠人的夜曲。在我印象中它是杜鹃鸟,但又觉得杜鹃鸟应是“布谷,布谷…”这样的叫声。因着这一好奇在手机上找,竟查到一个“13种杜鹃鸟叫声大全”的视频。这种叫“㗭希”的是鹰鹊,叫“布谷”的是大杜鹃,还有叫“光袴大婆”的四声杜鹃,等等。</p><p class="ql-block"> 杜鹃,别名“子规”发出“布谷”“不如归去”等重复音节,昼夜不停,因其哀切声调被赋予“催归”意象。这段时间正值少数樱桃由浅黄色渐渐变红,古人有子规声里雨如烟的诗句,看来前几天我在大坡冒的那句“子规声里樱桃红”也算说得过去。</p> <p class="ql-block">近来,夜里常听窗外鹰鹃鸣叫,甚觉烦躁。甚至联想到连夜夜打鸣的雄鸡可能也嫌牠太啰嗦——声声急促,不留间隙。但转念一想,这正是牠的本性和使命呀,不叫就等于没活过。这样一想,烦躁渐轻,静下来看了几页书,又回梦乡了。醒来益觉有理,咏诗以志。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 听夜鸟思造化以致神宁</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block">醒来难复眠,窗外啼鹰鹃。</p><p class="ql-block">雄鸡也嫌噪,叽叽耳不闲。</p><p class="ql-block">万物各本性,活着应有为。</p><p class="ql-block">相处贵包容,造化作因缘。</p> <p class="ql-block">  阅画感言</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block">我羡画家妙手笔,</p><p class="ql-block">人间好景纸上生。</p><p class="ql-block">也为生活常感动,</p><p class="ql-block">只恨己手不应心。</p> <p class="ql-block">  退休了,偶尔翻阅老照片。一张张清俊的脸庞,勾起一件件尘没了的往事, 而这些故事的主人公们现在何处?健在否?感慨不已,略以诗之。 </p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 也叹人生</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block">半世风雨半世情,一张旧照阅故人。</p><p class="ql-block">明月千古照幽梦,活得真切唯此生。</p> <p class="ql-block">昨夜做了一个梦:</p><p class="ql-block"> 我去逛一旧书店,见一穿长衫的老夫子,正专心致志的捧着一本关于古代楹联的书在看。我对他的装束颇觉有趣(心想,一定是某个朝代的举人穿越过来),就凑近主动与其攀谈起来。因我最近正在看些关于人性方面的书,就和他谈人性这个古老的话题。夫子也就着手上的书讲他的高见,并随口呤出一联:“古时讲人性现也讲人性吵吵嚷嚷上万年人还不识人,书里说道德生活传道德热热闹闹共一餐竟也人防人。”</p><p class="ql-block"> 品着夫子的联语,我正连连点头表示赞同,不料,夫子竟朝我出了个题:“这横批,还得劳驾小弟你来添上!”</p><p class="ql-block"> 我不好意思推辞,陷入了沉思...…</p><p class="ql-block"> “㗭—希,㗭—希……”窗外鹰鹃那急促的啼叫硬生生把我吵醒,给我解了围!</p><p class="ql-block"> 醒来,我继续思考着这幅没有横批的对联,感觉很值得深思,故而与大家分享!</p> <p class="ql-block"> 怀念严师</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block">旧照尤珍贵,师恩重如山。</p><p class="ql-block">堪称严师者,首推刘兰兰。</p><p class="ql-block">严谨教数学,严厉塑品行。</p><p class="ql-block">细长竹教鞭,一挥震全班。</p> <p class="ql-block">大雨连天地,孤客独淋漓。</p><p class="ql-block">无尽天涯路,淒凄复戚戚。</p> <p class="ql-block">今从抖音里发现,我的启蒙恩师蓝兴林老人,已八十多岁高龄,不仅身体健康,还操作娴熟的竹编技艺,老有所为,老有其乐。晚辈甚慰,故吟诗以赞!</p><p class="ql-block"> 赞恩师</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block">恩师又亲戚,蓝公逾古稀。</p><p class="ql-block">操作好手艺,乐里织惊喜。</p><p class="ql-block">院中石榴红,绿荫蕴余庆。</p><p class="ql-block">四世同堂里,厚德载隆基。</p> <p class="ql-block">阅山景生慕</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block">青峰各姿态,白崖构玄图。</p><p class="ql-block">雾绕如幻梦,人家似仙府。</p> <p class="ql-block"> 山水逍遥</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block">青山堆白雾,绿水流小桥。</p><p class="ql-block">寄生此天地,定然真逍遥。</p> <p class="ql-block">  赞马岭河峡谷夏日水景</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block">隆隆水生烟,银河倾泄来。</p><p class="ql-block">泛舟碧波上,何似在人间?</p> <p class="ql-block">已是赏荷时节,家乡安龙招堤十里荷花正芬芳娇艳,妙趣多多。特吟诗一首助游客雅兴。</p><p class="ql-block"> 荷趣</p><p class="ql-block"> 雨庵</p><p class="ql-block">娇花朵朵艳,绿翠层层叠。</p><p class="ql-block">鱼戏耦根间,蜻蜓漫邀客。</p><p class="ql-block">更有夜色里,蛙鼓领合奏。</p><p class="ql-block">生灵自和合,妙趣言不得。</p>