荷塘清吟――有心拾得幽花去,又恐清香惹旧怜。

彦书

<h3>邹雨梅,女,别号无尘,网名帘卷西风,自诩无情公子。平生别无所好,唯钟情诗词,属意丹青。</h3> <h3>《访莲》<br></h3><div><br></div><div>红萼盈盈已万千,碧荷舒卷到天边。</div><div><br></div><div>有心拾得幽花去,又恐清香惹旧怜。</div><div><br></div><div><br></div><div><br></div><div><br></div> <h3><br></h3><div>《悟莲》</div><div><br></div><div>开谢红尘多少年,听风听雨亦听禅。</div><div><br></div><div>世间离合无愁事,来去随心不自怜。</div><div><br></div><div><br></div><div><br></div><div><br></div><div><br></div><div><br></div> <h3>《画莲》<br></h3><div><br></div><div>几度迟疑落笔艰,世间无墨写清颜。</div><div><br></div><div>愁心自此无从避,如是情怀为哪般?</div><div><br></div><div><br></div><div><br></div> <h3>《画荷》</h3><div><br></div><div>参透花前恨与痴,倩谁还写怨离诗?</div><div><br></div><div>孤清不入尘深处,只向云笺试一枝。</div><div><br></div><div><br></div><div><br></div><div><br></div> <h3>《对莲》<br></h3><div><br></div><div>托根在水在尘埃,休问此花为底开。</div><div><br></div><div>道是红尘清净客,听风自去还自来。</div><div><br></div><div>(末句出律,但不想因词害意)</div><div><br></div><div><br></div><div><br></div><div><br></div><div><br></div><div><br></div> <h3>《白莲》<br></h3><div><br></div><div>与月与花清味同,素衣香袂半含风。</div><div><br></div><div>情根端合红尘种,何论瑶池野水中。</div> <h3>《咏荷》<br></h3><div><br></div><div>玉色横塘对月斜,素心岂肯付流沙?</div><div><br></div><div>一生清绝云来去,也是菩提也是花。</div><div><br></div><div><br></div><div><br></div><div><br></div><div><br></div><div><br></div> <h3>《访荷》<br></h3><div><br></div><div>常向清幽那处行,几曾诗句傍多情?</div><div><br></div><div>花开不是无尘事,何必折枝题我名!</div><div><br></div><div><br></div><div><br></div> <h3>《浣溪沙.听莲》</h3><div><br></div><div>未见长亭复短亭,行来一路亦诗情。听风都似在叮咛。</div><div><br></div><div>飞鸟入云遥有影,幽花堕水细无声。禅心自此更清明。</div> <h3>《浣溪沙.悟莲》</h3><div><br></div><div>不记花开第几巡,不言谁是惜花人,不同风月堕黄昏。</div><div><br></div><div><br></div><div>我自观心清若镜,何须相问有无尘!一生闲似往来云。</div> <h3>《浣溪沙.懂莲》</h3><div><br></div><div>尘世一程又一程,素心何恙又何情?年年开谢自无声。</div><div><br></div><div><br></div><div>碧水轻烟归寂静,幽花闲月对空明。拈花一笑是心清。</div>